អរុណ៖ មិនបាច់យកកង់ទុកទេរ៉េត! បងទៅមើលអាវ៉ាន់មួយភ្លែតសិន វានៅតែឯងមិនដឹងយ៉ាងម៉េចទៅហើយទេ។ បើវាគ្រាន់បើ បងមកវិញ ប៉ុន្តែបើវាមិនទាន់ស្រួលបងនៅដេកជាមួយវាហើយ ឯងចាំប្រាប់ម៉ែផង មិនបាច់ចាំផ្លូវបងទេ ។
រ៉េតបើកភ្នែកធំៗ
រ៉េត៖ អេ ! បើបងទៅមើលបងវ៉ាន់បាត់ ខ្ញុំនៅផ្ទះម្នាក់ឯងយ៉ាងម៉េចទៅ ខ្ញុំមិនហ៊ាននៅទេ! ម៉ែទៅជួយបុណ្យដល់ចុងភូមិឯណោះ មិនដឹងថ្មើរណាមកវិញផង ? ខ្ញុំទៅជាមួយបងដែរ ។
អរុណងើបឈរឡើង
អរុណ៖ ឆ្កួតទេហ្ហី ! បើឯងទៅដែរអ្នកណានៅមើលផ្ទះ ? អ្នកណានៅមើលគោ ? គិតទុកឲ្យចោរលួចគោអស់ខានភ្ជួរស្រែទៅហ្ហី ! ចេះតែមានហើយឯងនេះ! បើខ្លាចពេកដេកនៅគ្រែមុខផ្ទះទៅ ស្រួលមើលគោផង ។
រ៉េតអេះក្បាលធ្វើមុខជូរ
រ៉េត៖ មនុស្សខ្លាចហើយ នៅដេកត្រង់ណាក៏ខ្លាចដែរ បងរុណអើយ !
អរុណដើរមកដាក់អុសក្នុងភ្នក់ភ្លើងរួចដើរមកដឹកង់និយាយបណ្តើរ
អរុណ៖ បើពូកែខ្លាចពេកមកអង្គុយក្បែរគោតែម្តងទៅបានគ្នាកុំឲ្យខ្លាចទៀត ។ បងទៅសិនហើយ!
អរុណឡើងជិះកង់ជិះចេញទៅ ។ រ៉េតធ្វើមុខជូរស្ទុះមកអង្គុយនៅក្បែរគោឱបក្បាលជង្គង់ធ្វើភ្នែកឡេមឡឺមពេបមាត់ចង់យំ ។
ឆៃដេកនៅលើក្តារងឿមុខផ្ទះ ទ្រើក និងត្រុយកំពុងធ្វើសសៃ ឆៃដេកផ្កាប់មុខ ទ្រើកឈ្លីដៃឈ្លីសរសៃក ត្រុយចាប់កាច់ជើងដកម្រាមជើង ឆៃស្រែក
ឆៃ៖ អូយៗ ! បាក់ជើយអញឥឡូវហើយ អាត្រុយ! ធ្វើសរសៃម៉ូតស្អីហ្នឹង អានេះវើយ! ធ្វើឲ្យអញរឹតតែឈឺខ្លួនថែមទៀត ។
ត្រុយ៖ ទ្រាំបន្តិចទៅលោកបង ! ទាល់តែធ្វើអញ្ចឹងបានវាយឺតសរសៃយឺតសរសូង លោកបងមិនដែលធ្វើអីធ្ងន់វាឈឺខ្លួនអញ្ចឹងហើយ !
ទ្រើកឈ្លីសរសៃកថ្នមៗដូចគេអង្អែល
ទ្រើក៖ មកពីឯងដៃធ្ងន់ពេកហ្នឹងណា! មើលអញឯណេះ អញជាប់លេខមួយខាងធ្វើសរសៃហើយ ពេលអញធ្វើលោកបងអត់មានថ្ងូរអីសោះ ឃើញទេ! មើលនែក !
ត្រុយ៖ អឺ! ធ្វើម៉េចហ្នឹងស្រែកកើត ! បើឯងធ្វើសសៃដូចគេអង្អែលថ្ពាល់ស្រីៗអញ្ចឹងនោះ
ឆែមដើរឡើងមកលើផ្ទះ ឆៃស្ទុះងើបអង្គុយ ធ្វើមុខឆ្ងល់
ឆៃ៖ ពុក! ទើបហ្នឹងមកពីណា ខ្ញុំចាំមើលផ្លូវម៉ាង៉ៃទៅហើយ ? ពុកឥឡូវចេះដើរដល់យប់ព្រលប់ផងហ្ន៎! ស្តីបន្ទោសឲ្យតែកូនទេ ខ្លួនឯងចង់អនុវត្តតាមកូនដែរ ។
ឆែមដើរមកទះក្បាលឆៃ
ឆែម៖ នៅមកឡកឡឺយដាក់អញផង អាកូនឡេឡឺឯងនេះ ! អញដើរដល់យប់ព្រលប់ដើម្បីអាកូនឡប់ឯងហ្នឹងហើយ នៅមិនដឹងខ្លួនទៀត! នៅដេករេលដល់ណាទៀត ឆាប់ស្លៀកពាក់ទៅ! ជិតដល់ពេលដែលឯងចេញមុខធ្វើជាអ្នកក្លាហានហើយដឹងទេ ?
ឆៃធ្វើភ្នែកស្លឺមើលមុខឆែម
ឆៃ៖ មិនដឹងជាស្អីទេពុកនិយាយអត់មានក្បាលអត់មានកន្ទុយ ! ខ្ញុំធ្វើម៉េចនឹងយល់ទៅ! ពុកក៏ដឹងស្រាប់ហើយថាកូនម្នាក់នេះវាឡេឡឺ ម៉េចក៏ពុកមិននិយាយឲ្យត្រង់ៗមក ឲ្យខ្ញុំស្រួលស្តាប់បានផង ។
ឆែម៖ អឺ! ឆាប់ទៅផ្លាស់ខោអាវសិនទៅ។ ចាំពុកប្រាប់ថាឯងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ហើយត្រូវធ្វើឥឡូវនេះ បើឯងចង់រៀបការជាមួយភួងម្លិះនោះ ។
ឆៃស្ទុះចុះពីលើក្តារងឿយ៉ាងលឿនមុខរីករាយ
ឆៃ៖ យី ! ពុកមិនព្រមនិយាយឲ្យលឿនទេ! បើធ្វើដើម្បីអូនម្លិះ ពុកឲ្យខ្ញុំធ្វើអីក៏ខ្ញុំធ្វើដែរ។ ខ្ញុំទៅផ្លាស់ខោអាវសិនហើយញ្ចឹង។ អាទ្រើក អាត្រុយលឿនឡើងឆាប់មកស្លៀកពាក់ឲ្យអញ
ទ្រើក និងត្រុយរត់តាមពីក្រោយឆៃ ។ ឆៃរត់លឿនពេកទៅជល់ទ្វារក្តោបក្បាលថ្ងូរបណ្តើររត់ចូលក្នុងផ្ទះបណ្តើរ ។
ច័ន្ទ្រកំពុងតែជិះកង់តាមផ្លូវយ៉ាងលឿន កែវជិះម៉ូតូឌុបម្លិះមកចំពីមុខច័ន្ទ្រ។ ភ្លើងម៉ូតូចាំងចំមុខច័ន្ទ្រ។ ច័ន្ទ្រលើកដៃបាំងភ្នែកឈប់កង់ស្រែក
ច័ន្ទ្រ៖ អេ! អ្នកណាហ្នឹង ? ជិះម៉ូតូមិនចេះមើលទេហ្ហី ? បើកហ្វាម៉ូតូចង់ខ្វាក់ភ្នែកគេទៅហើយ អាងតែមានម៉ូតូជិះយ៉ាងម៉េចហ្នឹង !
កែវ និងម្លិះមើលឃើញច័ន្ទ្រនាំគ្នាឈប់ម៉ូតូ ម្លិះចុះពីលើម៉ូតូស្ទុះទៅរកច័ន្ទ្រ
ម្លិះ៖ ច័ន្ទ្រ! ឯងទៅណាទាំងយប់ហ្នឹង ?
ច័ន្ទ្រ៖ អ! ម្លិះទេហ្ហី! អឺ! គ្នាស្រវាំងភ្នែកពេកមើលមិនស្គាល់ជេរអស់បន្តិចទៅ ហើយចុះឯងវិញ នាំគ្នាទៅណាទាំងយប់ដែរ ?
កែវចុះពីលើម៉ូតូ
កែវ៖ ខ្ញុំ និងអូនម្លិះចង់ទៅសួរប៉ូលីសនៅប៉ុស្តិ៍យាមផ្លូវឡើងទៅខេត្តព្រោះពួកខ្ញុំសង្ស័យថាអ៊ុំប្រុសជួបរឿងមិនល្អហើយ !
ច័ន្ទ្របើកភ្នែកធំៗ
ច័ន្ទ្រ៖ មានរឿងអីទៅម្លិះ ? ប្រាប់គ្នាផង ក្រែងគ្នាអាចជួយបានណា !
អរុណជិះកង់មកដល់កន្លែងនេះដែរ មើលឃើញម្លិះ កែវ និងច័ន្ទ្រវកំពុងឈរជុំគ្នាក្បែរម៉ូតូ អរុណធ្វើមុខឆ្ងល់ បត់កង់ចូលមកឈប់ក្បែរច័ន្ទ្រដែរ
អរុណ៖ ច័ន្ទ្រ ម្លិះ! នាំគ្នាមកឈប់ធ្វើអីកណ្តាលផ្លូវនេះ ? ហើយគិតចង់ទៅណាទាំងយប់អញ្ចឹង ?
កែវស្ទុះទៅចាប់ដៃអរុណដែលដាក់នៅលើដៃកង់មុខត្រេកអរ
កែវ៖ បានជួបបងអរុណល្អហើយ គ្រាន់នឹងបានមនុស្សប្រុសម្នាក់ជាគ្នាដែរ ! ខ្ញុំ និងអូនម្លិះកំពុងតែពិបាកចិត្តមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចផង ។
អរុណមើលមុខម្លិះស្លឺបន្តិច
អរុណ៖ មានរឿងអីហ្នឹងម្លិះ ?
(នៅមានត)
ចែករំលែកព័តមាននេះ