គម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនាបាននិយាយអំពីភាពអស្ចារ្យនៃការធ្វើសមាធិដែលប្រតិបត្តិឱ្យបានត្រឹមត្រូវទៅតាមអង្គសមាធិអាចកម្ចាត់នូវភាពអវិជ្ជាបាន ។ សមាធិមានអានុភាពប្រឆាំងនឹងគំនិតបំពុលបីយ៉ាងគឺ ១-ភាពល្ងង់ខ្លៅ(អវិជ្ជា), ២-សេចក្តីត្រូវការមិនចេះចប់ ឬគ្មានព្រំដែន (តណ្ហា) និង៣-ការមានះប្រកាន់រឹងត្អឹង(ឧបាទាន) ។ ដើម្បីតស៊ូផ្តាច់ចំណងតណ្ហានិងការប្រកាន់មាំត្រូវពង្រឹងចិត្តមេត្តាជាគោលគ្រឹះ…
គម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនាបាននិយាយអំពីភាពអស្ចារ្យនៃការធ្វើសមាធិដែលប្រតិបត្តិឱ្យបានត្រឹមត្រូវទៅតាមអង្គសមាធិអាចកម្ចាត់នូវភាពអវិជ្ជាបាន ។
សមាធិមានអានុភាពប្រឆាំងនឹងគំនិតបំពុលបីយ៉ាងគឺ ១-ភាពល្ងង់ខ្លៅ(អវិជ្ជា), ២-សេចក្តីត្រូវការមិនចេះចប់ ឬគ្មានព្រំដែន (តណ្ហា) និង៣-ការមានះប្រកាន់រឹងត្អឹង(ឧបាទាន) ។
ដើម្បីតស៊ូផ្តាច់ចំណងតណ្ហានិងការប្រកាន់មាំត្រូវពង្រឹងចិត្តមេត្តាជាគោលគ្រឹះ ។ មេត្តាគឺការផ្សាយសេចក្តីសុខទៅកាន់សព្វសត្វដោយមេត្តាចិត្ត ក្នុងបំណងចង់ឱ្យសត្វទាំងនោះបានសុខចម្រើន ដោយវាចាយ៉ាងនេះថា សូមឲ្យទុក្ខលំបាក ការឈឺចាប់សព្វបែបយ៉ាងដែលមនុស្សសត្វមាន សូមធ្លាក់មកលើខ្លួនអាត្មាអញទាំងអស់មកចុះ ! សូមឲ្យក្តីរីករាយរបស់អាត្មាអញផ្សាយទៅកាន់ពួកគេ ! សូមឲ្យទុក្ខសោករោគភ័យទាំងអស់ ក្តីស្រេកឃ្លានទាំងអស់ កំហឹងនិងអំពើមិនបរិសុទ្ធិទាំងអស់ឃ្លាតឆ្ងាយពីពួកគេនិងញាតិរបស់គេទៅ !
ដោយអំណាចនៃធម្មរតនៈជាទីពឹង អំណាចមេត្តាចិត្តជាទីពឹង សូមបានផ្តាច់បង់នូវហេតុរបស់ទុក្ខទាំងពួងឲ្យអស់ទៅ សូមរក្សាខ្លួនជាសុខគ្រប់ៗគ្នា សូមបានដល់នូវប្រយោជន៍និព្វានជាទីពឹងគ្រប់ៗគ្នាកុំបីខាន !!
ចែករំលែកព័តមាននេះ