ដោយសារទឹកសម្រេចចិត្តការប្រពន្ធថែមបុរសក្នុងភូមិដែលជួបគ្រោះរាំងស្ងួតតែងប្រើមធ្យោបាយការប្រពន្ធថែមដើម្បីឱ្យគ្រួសារមានទឹកប្រើប្រាស់គ្រប់គ្រាន់ នេះបើតាមការផ្សាយរបស់ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន Reuters
ដោយសារទឹកសម្រេចចិត្តការប្រពន្ធថែមបុរសក្នុងភូមិដែលជួបគ្រោះរាំងស្ងួតតែងប្រើមធ្យោបាយការប្រពន្ធថែមដើម្បីឱ្យគ្រួសារមានទឹកប្រើប្រាស់គ្រប់គ្រាន់ នេះបើតាមការផ្សាយរបស់ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន Reuters កាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមក ។
ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាននោះផ្សាយថា ប្រជាជនភូមិ Denganmal ភាគខាងលិចប្រទេសឥណ្ឌា តាំងពីយូរយារមកហើយតែងតែខ្វះទឹកផឹកនិងប្រើប្រាស់ ។ នេះគ្រាន់តែភូមិមួយចំណោមភូមិជាច្រើនក្នុងរដ្ឋ Maharashtra ដែលប្រឈមនឹងភាពរាំងស្ងួតជាប្រចាំ ។ ឆ្នាំទៅរដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌាបានប៉ាន់ប្រមាណថាភូមិអ្នកស្រុកចំនួន១៩.០០០ភូមិក្នុងរដ្ឋនោះជួបបញ្ហាខ្វះខាតទឹកធ្ងន់ ។ អ្នកភូមិត្រូវធ្វើដំណើរយ៉ាងឆ្ងាយទៅដងទឹកអណ្តូងយកមកប្រើ ។ ដើរឆ្ងាយក្រោមកម្តៅថ្ងៃក្តៅខ្លាំងហត់ស្ទើរដាច់ខ្យល់ តែលុះទៅដល់អណ្តូងហើយត្រូវរង់ចាំយូរទៀតទម្រាំដល់វេនចូលដងទឹក ព្រោះមនុស្សច្រើន ពេក ។ ដូច្នេះទម្រាំបានទឹក មួយធុងៗចំណាយពេលច្រើនមែនទែន ។
ការធានាឱ្យគ្រួសារមានទឹកប្រើប្រាស់ ប្រុសៗឥណ្ឌាដែលជាមេគ្រួសារឈឺក្បាលមិនតិចឡើយ។ បញ្ហាទៅជញ្ជូនទឹកមកឱ្យគ្រួសារ ជាកិច្ចការរបស់មនុស្សស្រី ខណៈមនុស្សប្រុសទៅធ្វើការងារផ្សេងដើម្បីរកប្រាក់ចិញ្ចឹមប្រពន្ធកូន។ ដូច្នេះហើយទើប ប្រុសៗនៅតំបន់ជួបបញ្ហាខ្វះទឹកធ្ងន់ទាំងនោះសម្រេចចិត្តយកប្រពន្ធថែមម្នាក់ ឬពីរនាក់ទៀតសម្រាប់ជួយគ្នាដើម្បីរស់ គឺប្តីទៅធ្វើការនៅខាងក្រៅ ខណៈប្រពន្ធដើមធ្វើការងារផ្ទះ និងមើលថែកូនចៅ ចំណែកប្រពន្ធទីពីរ និងទីបី ដែលគេដាក់ឈ្មោះថា «ប្រពន្ធទឹក» ទៅរកទឹកមកឱ្យគ្រួសារប្រើប្រាស់ ។ថ្វីបើរបបប្រពន្ធច្រើនត្រូវបានហាមឃាត់នៅឥណ្ឌា តែការយកប្រពន្ធថែមម្នាក់ទៀត ឬពីរនាក់ តែងមានការទទួលស្គាល់ស្ងៀមស្ងាត់នៅភូមិ Denganmal ។ «ប្រពន្ធទឹក» ក្លាយជាប្រពៃណីមួយរបស់ភូមិ ដោយសារខ្វះខាតទឹកខ្លាំងពេក ។
លោក Sakharam ដែលមានប្រពន្ធ៣នាក់នៅក្រោមដំបូលតែមួយ បានឱ្យដឹងថា គាត់រៀបការថែមប្រពន្ធ២នាក់ ដើម្បីឱ្យគ្រួសារមានទឹកផឹក និងទឹកប្រើប្រាស់ ។ «គ្រួសារខ្ញុំត្រូវការមនុស្សជួយរកទឹកប្រើ ដូច្នេះមធ្យោបាយល្អបំផុតគឺខ្ញុំត្រូវតែយកប្រពន្ធថែម» ។
ចំណែកលោក Bhagat ដែលមានប្រពន្ធ៣នាក់ដែរនិយាយថា ៖ «ដំបូងខ្ញុំយកប្រពន្ធថែមតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ។ នាងប្រពន្ធទីពីរនោះរ៉ាប់រងការរកទឹកផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារទាំងមូល ។ ប៉ុន្តែដោយហេតុការងារនោះនឿយហត់ពេក នាងរ៉ាប់រងមួយរយៈក៏ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ។ ស្ថិតចំពោះមុខសភាពការណ៍បែបនេះ ទោះចង់ ឬមិនចង់ខ្ញុំត្រូវតែយកថែមប្រពន្ធម្នាក់ទៀត ។
បុរសរូបនេះមានកូន៦នាក់ជាមួយប្រពន្ធដើម ចំណែកប្រពន្ធទីពីរឈ្មោះ Sakhri និង ប្រពន្ធទីបីឈ្មោះ Bhaagi មិនទាន់មានកូននៅឡើយ ។ ដំបូងប្រពន្ធទីពីរ Sakhri រកទឹកឱ្យគ្រួសារមួយថ្ងៃ១០០លីត្រ តែដោយហេតុនាងអាយុច្រើនគួរសមដែរ ក្រោយមកទ្រាំលែងរួចក៏ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ។ ហេតុនេះទើបគាត់យកថែមប្រពន្ធទី៣ នាងBhaaggi ដែលជាស្រី្តមេម៉ាយអាយុទើបតែ២៦ឆ្នាំ មានកម្លាំងពេញខ្លួន ដើម្បីឱ្យនាងជួយរកទឹកផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ ។
ដណ្តើមទឹកគ្នារវាង «ប្រពន្ធទឹក» និង«ប្រពន្ធទឹក» ជារៀងរាល់ថ្ងៃពួក «ប្រពន្ធទឹក» ធ្វើដំណើររាប់គីឡូម៉ែត្រក្រោមកម្តៅថ្ងៃស្ទើរឆេះ ដើម្បីមានទឹកទូលទៅផ្ទះ ។ «ប្រពន្ធទឹក» ម្នាក់ៗទូលទឹកទៅផ្ទះឱ្យបាន១០០លីត្រឡើងទៅទើបគ្រប់ផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ ។ ថ្ងៃណាក្តៅខ្លាំងពេក ពួកនាងទៅរកទឹកនៅពេលយប់ ។ រូបភាពស្រី្តទូលទឹក ធំៗលើក្បាលដើរក្រោមកម្តៅថ្ងៃជាង៤០អង្សាសេ មិនមែនជារូបភាពចម្លែកទេនៅទីនោះ ។
ជាប្រក្រតី ៥ថ្ងៃម្តងមានរថយន្តដឹកទឹកមួយគ្រឿងយកទឹកទៅចែកឱ្យអ្នកស្រុក ដោយចតនៅចំណុចមួយឃ្លាតពីភូមិ Denganmal ប្រហែល៣គីឡូម៉ែត្រ ហើយទឹកដ៏ស្តួចស្តើងនោះ មិនរង់ចាំអ្នកយឺតជើងឡើយ ។ អ្នកណាយកទឹកបានច្រើន ពិតជាបានធូរស្រាលក្នុងការធ្វើដំណើរច្រើងដង ។ ហេតុនេះជុំវិញឡានទឹកឧស្សាហ៍មានការឈ្លោះប្រកែកគ្នាស្ទើររាល់លើករវាង «ប្រពន្ធទឹក» និង «ប្រពន្ធទឹក» ។
រកបានស្ត្រីម្នាក់ស្ម័គ្រចិត្តធ្វើប្រពន្ធទឹក គឺជារឿងពិបាកណាស់ ។ នៅឥណ្ឌា បុរសនៅតំបន់មានទឹកគ្រប់គ្រាន់ មិនឱ្យកូនស្រីយកប្តីនៅតំបន់រាំងស្ងួតខ្សត់ទឹកឡើយ ។ ប្រុសនៅតំបន់រាំងស្ងួតរកបានតែប្រពន្ធក្នុងតំបន់រាំងស្ងួតដូចគ្នាប៉ុណ្ណោះ។ ស្រី្ត ក្មេងៗនៅតំបន់រាំងស្ងួតទៀតសោតក៏មិនចង់ធ្វើប្រពន្ធទីពីរ ឬទីបីដែលរ៉ាប់រងការងាររកទឹកដ៏ធ្ងន់ដែរ ។ ស្រី្តដែលស្ម័គ្រចិត្តធ្វើ«ប្រពន្ធទឹក» ភាគច្រើនជាស្រី្តមេម៉ាយ ឬស្រី្តដែលប្តីបោះបង់ចោលយូរឆ្នាំ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ