ល្បែងកីឡាប្រជាប្រិយខ្មែរ «ប្រណាំងរនាស់»
យោងតាមសៀវភៅ «ប្រពៃណីនិងទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ» រៀបរៀងដោយព្រឹទ្ធាចារ្យមៀច ប៉ុណ្ណ អធិប្បាយថា មិនតែនៅរដូវប្រាំងទេ ទោះបីជារដូវវស្សាដែលគេជាប់ដៃយ៉ាងមមាញឹកក្នុងការងារស្រែចម្ការក៏ដោយ
យោងតាមសៀវភៅ «ប្រពៃណីនិងទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ» រៀបរៀងដោយព្រឹទ្ធាចារ្យមៀច ប៉ុណ្ណ អធិប្បាយថា មិនតែនៅរដូវប្រាំងទេ ទោះបីជារដូវវស្សាដែលគេជាប់ដៃយ៉ាងមមាញឹកក្នុងការងារស្រែចម្ការក៏ដោយ ក៏ប្រជាកសិករខ្មែរយើងនៅតែឆ្លៀតរកការកម្សាន្តនៅក្នុងល្បែង ផ្សេងៗ ដូចជាកីឡាប្រណាំងរនាស់ជាដើម ។ បណ្តាអ្នកស្នេហាកីឡាប្រភេទនេះ គេច្រើនស្វះស្វែងរកគោរត់រនាស់ (គោដែលមានល្បឿនខ្លាំងខាងរត់អូសរនាស់ ។ គោលឿនខាងប្រណាំងរទេះមិនសុទ្ធតែជាគោរត់រនាស់លឿននោះទេ ។ ឯគោលឿនខាងរត់រនាស់ក៏មិនសុទ្ធតែលឿនខាងរត់រទេះទាំងអស់ដែរ ។ ផ្នែក នីមួយៗសុទ្ធតែចំណុះទៅនឹងប្រដាប់ ឬលក្ខណៈពិសេសរបស់សត្វ) ហើយច្រើនតែជាអ្នកពូកែថែបំប៉នគោរបស់គេឱ្យធាត់មាំមួនល្អជានិច្ច ។ ល្បែងប្រណាំងរនាស់ពុំសូវភ្នាល់ដាក់ប្រាក់ជាទ្រង់ទ្រាយធំដូចប្រណាំងរទេះឬប្រណាំងមនុស្សរត់ចម្ងាយទេ ។ គេឆ្លៀតចាត់ចែងពិធីនេះភ្ជាប់ជាមួយការងារភ្ជួររាស់តែម្តង ។ ថ្ងៃប្រណាំងរនាស់ជាថ្ងៃពិសេសគឺ ៖
ក-ភ្ញៀវប្រវាស់ដៃ បានមកជួបជុំគ្នាយ៉ាងច្រើន ដោយម្ចាស់ស្រែត្រូវភ្ជួររាល់ស្រែជាច្រើន ដែលទាមទារឱ្យមានដៃនឹម (ដៃនឹមៈ គឺអ្នកចូលរួមការងារភ្ជួររាស់ជាអ្នកយកដៃក្តី សងដៃក្តី) ច្រើនក្នុងនោះមានទាំងគោរត់រនាស់ធ្លាប់មានឈ្មោះល្បីចូលរួមផង ។
ខ-មានស្រែប្រវែង(ប្រមាណ២០០ម៉ែត្រ) ក្នុងចំណោមស្រែទាំងប៉ុន្មានដែលបានរាស់ត្រៀមទុកស្ទូង ។
គ-ជាថ្ងៃដែលម្ចាស់ស្រែត្រូវសែនអ្នកតាព្រះភូមិដែលតាមទម្លាប់ត្រូវតែប្រណាំងរនាស់ថ្វាយអ្នកតា ។ នៅពេលដែលរាស់សព្វ និងម៉ដ្ឋល្អហើយ នឹមទាំងប៉ុន្មានត្រូវបញ្ឈរចាំត្រៀបត្រានៅទីដៅ(ចុងទី)។ ឯគូប្រណាំងត្រូវបរទៅដើមទី ហើយត្រូវចាត់ឱ្យនៅមុខ ឬក្រោយតាមការចាប់ឆ្នោតឬការព្រមព្រៀងគ្នា ។ លុះឮសូរសញ្ញាឱ្យចេញដំណើរ (រាប់ដល់៣)ហើយ គោទាំងពីរនឹមបានស្ទុះរត់អូសរនាស់យ៉ាងលឿនបែកទឹកសំពោងឆ្ពោះទៅរកទីដៅ ។
អ្នកជំនិះទាំងខាងមុខទាំងខាងក្រោយ ស្រែកវ៉ាសៗ យ៉ាងខ្លាំង ព្រមទាំងចាក់គោនឹងជន្លួញផង ដើម្បីប្រជែងគ្នាយកឈ្នះតែ រៀងៗខ្លួន ។ គេកំណត់ឈ្នះចាញ់ ដោយសង្កេតមើលតើរនាស់មុន និងរនាស់ក្រោយឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នា ឬក៏នៅកៀកជាប់គ្នា ។ បើដាច់ឃ្លាតពីគ្នានោះ គេសន្មតថារនាស់មុខឈ្នះ ។ បើកៀកកិតជាប់គ្នា ឬរនាស់ក្រោយចៀសរនាស់មុខ នោះគេវិនិច្ឆ័យថា រនាស់ក្រោយជាអ្នកឈ្នះ ។ គូជាបន្តបន្ទាប់ត្រូវចាត់ឱ្យប្រណាំងរហូតទាល់តែអស់ ។
នៅថ្ងៃនេះ ម្ចាស់ស្រែច្រើនតែទទួលបានដៃនឹមទាំងអស់ ដែលបានចូលរួម ។ ក្នុងពេលបាយ គេតែងតែមានមុខម្ហូប ពិសេសៗ ដូចជាមាន់ស្ងោរ សម្លម្ជូរសាច់គោជាដើម ។ ជាធម្មតាស្រែណាដែលមានអ្នកតាព្រះភូមិតាំងនៅ គេតែងធ្វើដូច្នេះឯង ។
អ្នកចងក្រងឯកសារនេះបានមើលទូរទស្សន៍ប៉ុស្តិ៍អន្តរជាតិបារាំង ហើយបានឃើញភាពយន្តឯកសារបញ្ចាំងអំពីពិធីប្រណាំងរនាស់ (នៅស្រុកខ្មែរយើង តំបន់ខ្លះជួនកាលគេប្រណាំងរនាស់នៅតាមផ្លូវថ្នល់ គឺប្រណាំងគោក ។ បើផ្លូវថ្នល់ពុំសូវល្អ គេក៏សម្រេចយកវាលស្រែដែលរាបស្មើ ហើយនៅមានជញ្ជ្រាំងនៅឡើយ ធ្វើជាទីប្រណាំងដែរ ក្នុងករណីនេះគេអាចប្រណាំងនៅរដូវប្រាំងក៏បាន) នៅប្រទេសហ្វ៊ីលីពីន និងឥណ្ឌូណេស៊ី ។ របៀបរបបដែលប្រទេសទាំងពីរ បានធ្វើនោះ គឺដូចគ្នាបេះបិទនឹងពិធីប្រណាំងរនាស់នៅស្រុកខ្មែរយើងដែរ ។ នេះប្រហែលជាប្រជាជនដើមនៃប្រទេសទាំងប៉ុន្មាននេះបានទទួលអរិយធម៌ដូចគ្នា ពីប្រទេសដែលផ្សព្វផ្សាយដូចជា ឥណ្ឌាជាដើម ។ ឬមួយប្រជាជនម្ចាស់ស្រុកធ្លាប់មានប្រណៃពីទំនៀមទម្លាប់ដូចគ្នាបានជាសព្វថ្ងៃនេះនៅសេសសល់ល្បែងប្រណាំងរនាស់នេះ ទុកឱ្យយើងឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីអតីតកាលនៃប្រពៃណីដូនតាយើង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ