របៀបរបបរស់នៅជនជាតិភាគតិច « រអូង »
ខេត្តមណ្ឌលគិរី ៖ មិនត្រឹមតែសម្បូរទៅដោយសម្បត្តិធម្មជាតិសន្ធឹកសន្ធាប់ទេ ខេត្តមណ្ឌលគិរីមានប្រពៃណី ប្លែកៗរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចជាច្រើនអម្បូរ ។ កោះសន្តិភាពសូមនាំយកប្រពៃណីស្លៀកពាក់
ខេត្តមណ្ឌលគិរី ៖ មិនត្រឹមតែសម្បូរទៅដោយសម្បត្តិធម្មជាតិសន្ធឹកសន្ធាប់ទេ ខេត្តមណ្ឌលគិរីមានប្រពៃណី ប្លែកៗរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចជាច្រើនអម្បូរ ។ កោះសន្តិភាពសូមនាំយកប្រពៃណីស្លៀកពាក់
ខេត្តមណ្ឌលគិរី ៖ មិនត្រឹមតែសម្បូរទៅដោយសម្បត្តិធម្មជាតិសន្ធឹកសន្ធាប់ទេ ខេត្តមណ្ឌលគិរីមានប្រពៃណី ប្លែកៗរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចជាច្រើនអម្បូរ ។ កោះសន្តិភាពសូមនាំយកប្រពៃណីស្លៀកពាក់ និងការតុបតែងខ្លួនរបស់ជនជាតិដើមភាគតិច «រអូង» នៅខេត្តមណ្ឌលគិរីជូនប្រិយមិត្តអ្នកអានបានជ្រាប ។
ជនជាតិដើមភាគតិចរអូងនិយមស្លៀកពាក់ដូចជនជាតិព្នងដែរ ខុសគ្នាត្រង់ពុំមានប្រើក្រណាត់រុំក្បាលទេ គឺប្រុសស្លៀកប៉ឹង ឯ ស្រីៗវិញស្លៀកសំពត់ខ្លីហៅថា«ណាស» ត្រឹមចង្កេះ ខើចត្រឹមជង្គង់ ហើយមានស្លៀកប៉ឹងខ្លីវណ្ឌខាងក្នុងជាទ្រនាប់សំពត់មួយជាន់ទៀត ។ ជំនាន់ដើមមិនថាស្រី ក្មេង ឬចាស់ ដងខ្លួនលែងនៅទទេពុំមានអាវរុំដើមទ្រូងឡើយ ប៉ុន្តែក្រោយមកមានមួយចំនួនបានទៅទិញដូរផលិតផល មានឈ្មួញនាំយកសំលៀកបំពាក់លក់ដូរ ទើបក្មេងស្រីពាក់អាវបិទបាំងរាងកាយ ។
អំពីគ្រឿងអលង្ការតុបតែងខ្លួន
មិនថាប្រុសឬស្រី ជនជាតិរអូងនិយមចោះរន្ធទងត្រចៀក តាំងពីនៅក្មេង ដើម្បីពាក់ក្រសាល ភ្លុក ឬជ័រ មានន័យថាពាក់ទាល់តែទងត្រចៀករីកធំទ្បើង ឯទំហំជ័រ ឬភ្លុកត្រូវប្ដូរតាមរន្ធទងត្រចៀកនោះដែរ រហូតពាក់ភ្លុកប៉ុនកដៃកូនក្មេង ។ នៅលើ.កមានពាក់កងស្ពាន់ទំហំប៉ុនចង្កិះ ឬប៉ុនកូនដៃ ពាក់មួយពីរ ឬបីកង ស្រីៗ និយមពាក់ច្រើនជាងប្រុស ចំណែកកងដៃ កងជើងពាក់ស្ពាន់ដែលមានជាប់គ្នាច្រើនជាន់ ដូចរ៉ឺស៊័រ ពាក់ចាប់ពីកដៃរហូតដល់កែងដៃ ឯជើងក៏ដូច្នេះដែរពាក់ពីកជើង រហូតដល់ជិតត្រឹមជង្កង់ ពាក់បែបនេះតែ ស្រីៗមានវ័យចំណាស់។ គ្រឿងខ្សែអង្កាំវិញមានពណ៌ចម្រុះអាចពាក់បានច្រើនជាន់ ច្រើនខ្សែ ។ ខ្សែអង្កាំនេះមានច្រើនធុន មានគ្រាប់តូចគ្រាប់ធំ ផ្សំស្លអំពីជ័រដែលមាននាំចូលពីស្រុកក្រៅ ។ ឯចំណែកក្មេង ស្រី នៅទងត្រចៀកអាចពាក់រយ៉ាពាក់ខ្សែអង្កាំ ខ្លីៗ ផងដែរជាគ្រឿងលម្អកាយ ។
គ្រឿងលាបផាត់ប្រេង ម្សៅ
ការតុបតែងកាយ លាប ផាត់ មុខមាត់ ខ្លួនប្រាណ សក់ក្បាល ដៃជើង មិននិយមប្រើគ្រឿងក្រអូប ប្រេង ម្សៅ ក្រេម ដូចខ្មែរនៅភាគកណ្ដាលទេ និយាយរួមទាំងចាស់ក្មេងមិនដែលប្រើទឹកអប់ ប្រេងម្សៅឡើយ ។
កក់សម្អាតសក់
កាលដើមឡើយហេតុថាទីផ្សារពុំទាន់មាន ឈ្មួញនាំទំនិញដល់ ដូច្នេះអ្នកដែលរស់នៅដាច់ស្រយាលពុំមានលទ្ធភាពប្រើប្រាស់ទំនិញគ្រប់សព្វឡើយ ។ ដូចនេះហើយជនជាតិដើមភាគតិចរអូងមានតែប្រើប្រាស់របស់ចេញពីធម្មជាតិ ពីរុក្ខជាតិ ដូចជាការប្រើប្រាស់សាប៊ូ គឺគ្មានទេ ការកក់សក់សម្អាតក្បាល មានតែយកដើមល្ង ឬវល្លិអំពេល ឬយកផ្លែត្រឡាចស្វា(រពល់ទោគ)មកប្រើជំនួសសាប៊ូសម្អាតសក់ក្បាល ដោយគេយកដើមវល្លិនោះមកដំឱ្យម៉ដ្ឋ រួចដាក់ត្រាំទឹកលាយចូលគ្នា ព្រោះវាមានជាតិរំអិល ហើយពពុះដូចសាប៊ូដែរ ឯអ្នកខ្លះទៀតប្រើទឹកអង្ករលាយជាមួយម្ជូរយកកក់សម្អាតបានម្យ៉ាងដែរ ។
សព្វថ្ងៃគេមិនឃើញសម្លៀកបំពាក់បែបប្រពៃណីទាំងនោះ យកមកប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃឡើយ លុះត្រាមានកម្មវិធីបែបប្រពៃណីទើបគេឃើញជនជាតិរអូងស្លៀកពាក់ ។ ព្រោះតែការវិវឌ្ឍរបស់សង្គម សម្លៀកបំពាក់បែបសម័យ ត្រូវបានយកមកប្រើជំនួសក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធរអូង ។ នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ជនជាតិរអូងត្រូវគេសង្កេតឃើញរស់នៅជាក្រុមក្នុងតំបន់សម្បូរព្រៃឈើក្នុងស្រុកកែវសីមា ជាប់ព្រំប្រទល់ជាមួយខេត្តក្រចេះ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ