កាលព្រះមានព្រះភាគគង់នៅនិគ្រោធារាម ទ្រង់ប្រារឰព្រះបាទសិរីសុទ្ធោទនៈជាបិតាដែលទាស់ព្រះទ័យនឹងព្រះអង្គទ្រង់យាងបិណ្ឌបាតយ៉ាងនេះថា ការនិមន្តបិណ្ឌបាតរបស់អ្នកបួសមិនបានធ្វើឱ្យព្រះបិតាអាប់ឱនកិត្តិយសនោះទេ ព្រោះថា ជាតិជាបព្វជិតត្រូវចិញ្ចឹមជីវិតដោយបិណ្ឌបាតដូច្នេះហើយ នេះជាសម្មាអាជីវៈរបស់ត្រកូលអ្នកបួសគ្រប់ពុទ្ធសម័យ ហើយទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថាយ៉ាងនេះថា៖ ឧត្តិដ្ឋេ នប្បមជ្ជេយ្យ ធម្មំ…
កាលព្រះមានព្រះភាគគង់នៅនិគ្រោធារាម ទ្រង់ប្រារឰព្រះបាទសិរីសុទ្ធោទនៈជាបិតាដែលទាស់ព្រះទ័យនឹងព្រះអង្គទ្រង់យាងបិណ្ឌបាតយ៉ាងនេះថា ការនិមន្តបិណ្ឌបាតរបស់អ្នកបួសមិនបានធ្វើឱ្យព្រះបិតាអាប់ឱនកិត្តិយសនោះទេ ព្រោះថា ជាតិជាបព្វជិតត្រូវចិញ្ចឹមជីវិតដោយបិណ្ឌបាតដូច្នេះហើយ នេះជាសម្មាអាជីវៈរបស់ត្រកូលអ្នកបួសគ្រប់ពុទ្ធសម័យ ហើយទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថាយ៉ាងនេះថា៖
ឧត្តិដ្ឋេ នប្បមជ្ជេយ្យ ធម្មំ សុចរិតំ ចរេ ធម្មចារី សុខំ សេតិ អស្មឹ លោកេ បរម្ហិ ច។ ប្រែថា បព្វជិត មិនគួរប្រមាទក្នុងបិណ្ឌបាត ដែលខ្លួនត្រូវក្រោកឡើង ហើយឈរចាំទទួលឡើយ បុគ្គលគួរប្រព្រឹត្តធម៌ឱ្យសុចរិត អ្នកដែលប្រព្រឹត្តធម៌ជាប្រក្រតីរមែងនៅជាសុខក្នុងលោកនេះផង និងក្នុងលោកខាងមុខផង ។
ព្រះធម៌ទេសនាបានញុំាងសទ្ធាមហារាជសុទ្ធោទនៈឱ្យកើតឡើងប្រាកដ ដោយយល់ច្បាស់អំពីកិច្ចរបស់អ្នកបួសក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ហើយក៏ដល់នូវព្រះរតនត្រ័យក្នុងពេលបញ្ចប់នៃព្រះធម៌ទេសនានោះឯង ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ