ទំនាក់ទំនងរវាងប្រាក់កម្រៃនិងផលិតភាព
បណ្តារដ្ឋជាសមាជិកអាស៊ាននឹងជួបនូវការប្រជែងកាន់តែខ្លាំងឡើងក្នុងវិស័យសេដ្ឋកិច្ចសាកលលើកម្លាំងការងារប្រកបដោយផលិតភាព ។ បណ្តាសហគ្រាសចាំបាច់ត្រូវទាក់ទាញនិងរក្សា
បណ្តារដ្ឋជាសមាជិកអាស៊ាននឹងជួបនូវការប្រជែងកាន់តែខ្លាំងឡើងក្នុងវិស័យសេដ្ឋកិច្ចសាកលលើកម្លាំងការងារប្រកបដោយផលិតភាព ។ បណ្តាសហគ្រាសចាំបាច់ត្រូវទាក់ទាញនិងរក្សាទុកបុគ្គលិករបស់ខ្លួនតាមរយៈការផ្តល់ប្រាក់ឈ្នួលសមរម្យ ។ ជាការពិតណាស់ មធ្យោបាយល្អបំផុតដើម្បីធានាបាននូវការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយសមធម៌ និងបន្ថយការពឹងផ្អែកលើការនាំចេញ គឺជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងការបង្កើនផលិតភាពដោយការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួល ។ ដើម្បីសម្រេចបានកិច្ចការនេះ រដ្ឋជាសមាជិកទាំងអស់អាចពង្រឹងស្ថាប័នកំណត់ប្រាក់ឈ្នួល ។
ការផ្លាស់ប្តូរសេដ្ឋកិច្ចក្នុងតំបន់អាស៊ានបាននាំឱ្យមនុស្សរាប់លាននាក់ធ្វើចំណាកស្រុកពីតំបន់ជនបទ ហើយទៅស្វែករកការងារនៅតាមបណ្តារោងចក្រនិងផ្នែកសេវាកម្មផ្សេងៗ ។ ជាលទ្ធផល ឥឡូវនេះ ប្រាក់ឈ្នួលនោះបានក្លាយទៅជាប្រភពចំណូលដ៏សំខាន់សម្រាប់កម្មករ ១១៦,៦លាននាក់នៅទូទាំងប្រទេសអាស៊ានទាំង១០ ។
នៅប្រទេសព្រុយណេ ម៉ាឡេស៊ី និងសិង្ហបុរី កម្មករ៣/៤ឬច្រើនជាងនេះពឹងផ្អែកលើប្រាក់ឈ្នួលបានមកពីការងារតាមរោងចក្រនិងសហគ្រាស ។ ក្នុងពេលដំណាលគ្នានេះ ទំហំនៃប្រាក់ឈ្នួលរបស់និយោជិតក្នុងបណ្តាប្រទេសអាស៊ានដទៃទៀតក្នុងនោះមាន កម្ពុជា វៀតណាម និងឥណ្ឌូណេស៊ីជាដើមគឺបានកំពុងកើនឡើងគួរឱ្យកត់សម្គាល់ ។
ការកើនឡើងប្រាក់ឈ្នួលពិតប្រាកដ ៖
ខណៈមនុស្សកាន់តែច្រើនឡើងពឹងផ្អែកលើប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវភាពរស់នៅ ដូច្នេះប្រាក់ឈ្នួលនិងកម្លាំងទិញរបស់មនុស្សទាំងនោះកាន់តែបង្កើននូវភាពសំខាន់ ដោយសម្រាប់កម្មករគឺជាប្រភពចំណូល ខណៈសម្រាប់សេដ្ឋកិច្ចនៅទូទាំងតំបន់ វាជាប្រភពនៃតម្រូវការ ។
ជាទូទៅ បើមើលពីសម្បកខាងក្រៅ វាជារូបភាពវិជ្ជមាន ។ ប៉ុន្តែប្រាក់ឈ្នួលពិតប្រាកដបានកើនក្នុងកម្រិតមួយតិចតួច ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៥មក ។ ២ឆ្នាំកន្លងទៅ ដោយរងឥទ្ធិពលមួយផ្នែកពីការបង្កើនប្រាក់ឈ្នួលកម្រិតអប្បបរមាប្រាក់ឈ្នួលពិតប្រាកដ បានស្ទុះឡើងក្នុងបណ្តាប្រទេសមួយចំនួន ជាពិសេសគឺ ឥណ្ឌូណេស៊ី ថៃ និងវៀតណាម ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការស្ទុះងើបនេះមិនស្មើគ្នាទេ ។ មានគម្លាតរវាងគ្នាយ៉ាងធំធេងក្នុងចំណោមសមាជិកអាស៊ានដទៃទៀត ។ ជាក់ស្តែងនៅប្រទេសកម្ពុជា និងឡាវ ប្រាក់ឈ្នួលកម្មករមានកម្រិតទាបជាងគេបំផុតក្នុងតំបន់ ។ ជាមធ្យម កម្មករនៅកម្ពុជាទទួលបានប្រាក់ឈ្នួល១២១ដុល្លារក្នុងមួយខែ ខណៈ ឡាវទទួលបាន១១៩ដុល្លារ ។ ផ្ទុយគ្នាស្រឡះពីប្រាក់ឈ្នួលកម្មករនៅសិង្ហបុរី ដែលទទួលបានជាមធ្យម៣.៥៤៧ដុល្លារក្នុងមួយខែ ។ ចំណែកនៅប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី ប្រាក់ឈ្នួលជាមធ្យមរបស់កម្មករគឺ១៧៤ដុល្លារក្នុងមួយខែ ខណៈនៅវៀតណាម១៨១ដុល្លារ ហ្វ៊ីលីពីន២០៦ដុល្លារ ថៃ ៣៥៧ដុល្លារ និងម៉ាឡេស៊ី៦០៩ដុល្លារ ។
បើទោះណា ប្រាក់ឈ្នួលកម្មករនៅប្រទេស កម្ពុជា ឡាវ មីយ៉ាន់ម៉ា និងវៀតណាមកើនឡើងរហ័សជាងបណ្តាប្រទេសអាស៊ានមានសេដ្ឋកិច្ចខ្លាំងក៏ដោយ ប៉ុន្តែវានៅតែមិនអាចលុបបំបាត់គម្លាតប្រាក់ឈ្នួលវាងប្រទេសអ្នកមាន និងអ្នកក្ររបស់អាស៊ានក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីខាងមុខបានឡើយ ។
ហេតុដូច្នេះ គម្លាតនេះនឹងបន្តជំរុញឱ្យមានចលនាចំណាកស្រុកកម្លាំងពលកម្ម តួយ៉ាងដូចជា កម្មករឥណ្ឌូណេស៊ីចំណាកស្រុកទៅកាន់ម៉ាឡេស៊ី ខណៈកម្មករកម្ពុជា ឡាវ និងមីយ៉ាន់ម៉ាសម្រុកទៅកាន់ប្រទេសថៃ ដែលនៅក្បែរខាង ។លំហូរចំណាកស្រុកទាំងនេះនឹងជួយបំពេញនូវកង្វះខាតកម្លាំងពលកម្មរបស់ប្រទេសជាគោលដៅ ខណៈប្រទេសធនធានកម្លាំងពលកម្មទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីសេវាប្តូរប្រាក់ ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លំហូរចូលកម្លាំងពលកម្មច្រើនពេកអាចនាំឱ្យធ្លាក់ចុះប្រាក់ឈ្នួលកម្មកររបស់ប្រទេសជាគោលដៅទាំងនេះ ដើម្បីបញ្ចៀសហានិភ័យ សាមីប្រទេសជាគោលដៅអាចកំណត់អត្រាប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាធម្មតាមួយសម្រាប់បណ្តាសហគ្រាសទាំងអស់ ដែលសមរម្យអាចទទួលយកបានទាំងកម្មករក្នុងស្រុកនិងក្រៅស្រុក ទប់ស្កាត់ការកេងចំណេញពីក្រុមមួយលើក្រុមមួយទៀត ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ