មុនថ្ងៃចូលឆ្នាំចិន ថ្ងៃ១៤ កុម្ភៈ ខែក្រោយនេះ ក្រុមកំលោះ-ក្រមុំជនជាតិចិនបាននាំគ្នារៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍យ៉ាងកុះករ ព្រោះថាបុណ្យចូលឆ្នាំចិនក្នុងឆ្នាំ២០១០ គឺជាការឈានចូលឆ្នាំថ្មីដែលគ្មានភាពប្រក្រតីមានន័យថា គឺជាឆ្នាំពោះម៉ាយ ឬមេម៉ាយ ។
ឪពុកម្ដាយដែលមានជំនឿលើជោគវាសនានិងលាភសំណាងបានប្រញាប់ប្រញាល់ឱ្យកូនចៅរៀបការជាបន្ទាន់នៅមុនពេលឈានចូលដល់ឆ្នាំថ្មី ព្រោះថា ការរៀបការក្នុងអំឡុងពេលក្រោយចូលឆ្នាំ (ចូលឆ្នាំចិន ២០១០) នឹងនាំមកនូវវត្ថុអពមង្គលដល់កូនកំលោះកូនក្រមុំ ។ រឿងរ៉ាវនឹងកើតឡើងនៅត្រង់ថា តាមប្រតិទិនចន្ទគតិរបស់ចិន គឺបែងចែកពេលវេលាមួយឆ្នាំចេញជា២៤ដំណាក់កាល ដោយមានដំណាក់កាលមួយ គឺជាដំណាក់កាល “ចាប់ផ្ដើមរដូវ” ដែលជនជាតិចិនជឿថា ជាអំឡុងពេលនៃកំលាំងដ៏លើសលប់ ឬថាមពលនៃបុរសភេទ ។ ប៉ុន្ដែឆ្នាំ២០១០ តាមប្រតិទិនចន្ទគតិរបស់ចិន គឺចាប់ផ្ដើមឡើងក្រោយពីដំណាក់កាល “ចាប់ផ្ដើមរដូវផ្ការីក” នៃថាមពលដែលបានកន្លងផុត១០ថ្ងៃ ដូច្នេះក្នុងឆ្នាំ២០១០នឹងក្លាយជាឆ្នាំដែលគ្មានថាមពលខ្លាំងក្លា ។
សំរាប់ស្ដ្រីចិនពួកគេមានជំនឿថា ក្នុង រយៈពេលគ្មានថាមពលក៏គ្មានស្វាមីដែរ ដែលធ្វើឱ្យស្ដ្រីត្រូវក្លាយជាមេម៉ាយ។ ចំណែកឪពុកម្ដាយដែលប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទំនៀមទំលាប់បុរាណរមែងមានការភ័យខ្លាចលើផលប៉ះពាល់ផ្សេងៗដែលនឹងកើតឡើង ប្រសិនបើមិនឱ្យកូនប្រញាប់រៀបការនៅមុនពេលចូលឆ្នាំថ្មី (ចិន) ។ ហេតុការណ៍អកុសលដែលនឹងកើតឡើងរួមមានប្រពន្ធ នឹងធ្វើបាបប្ដីជីវិតគូស្រករមិនរីករាយ រីឯកូនដែលកើតមកនឹងក្លាយជាមនុស្សទំនើង ។
បច្ចុប្បន្នជនជាតិចិនមានប្រើក្រតិទិន២ ប្រភេទ គឺប្រតិទិនចន្ទគតិ និងប្រតិទិនសុរិយគតិ ប៉ុន្ដែសំរាប់ប្រជាជនចិនសម័យបុរាណ ប្រើតែប្រតិ ទិនចន្ទគតិ ។ នៅពេលឈានចូលដល់យុគសម័យថ្មី ក្នុងពេលមានទំនាក់ទំនងច្រើនជាមួយប្រទេសលោកខាងលិច ជនជាតិចិនក៏បានងាកទៅប្រើប្រតិទិនសុរិយគតិសំរាប់ដំណើរការកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃ ។ ចំណែកប្រតិទិនចន្ទគតិប្រើសំរាប់មើល និងទស្សន៍ទាយមើលថ្ងៃឈប់សំរាកតាមប្រពៃណី និងរិះរកថ្ងៃមង្គលសំរាប់រៀបចំពិធីផ្សេងៗដូចជាថ្ងៃរៀបការ ឬបើកសម្ពោធអគារថ្មី ។
លោកឈី សូវឈើង អ្នកជំនាញខាងទស្សន៍ទាយរបស់ចិនបានបញ្ជាក់ថា “ឆ្នាំមេ ម៉ាយ ឬពោះម៉ាយ គ្រាន់តែជារឿងចៃដន្យ ដែលកើត ឡើងក្នុងការរាប់ថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំតាមសុរិយគតិ និងចន្ទគតិតែប៉ុណ្ណោះ ។ ចំណែកពាក្យថា នារីដែលរៀបការក្នុងឆ្នាំមេម៉ាយនឹងវាយធ្វើបាបប្ដី និងខ្លួនត្រូវតែមេម៉ាយនោះ គឺជារឿងផ្ដេសផ្ដាសគ្មានប្រយោជន៍អ្វីឡើយ” ។
លោកចាង ឃ័រគាំង អ្នកស្រាវជ្រាវនៃវិទ្យាស្ថាន “វ៉ើយហ្វាង” ក្នុងតំបន់សានទុង ដែលជាមនុស្សម្នាក់គ្មានជំនឿលើជោគជតារាសីបានគូស បញ្ជាក់ថា “មនុស្សដែលនាំគ្នារៀបការជាហូរហែនឹងមានកូននៅក្នុងឆ្នាំ ដែលគេហៅថា ជាឆ្នាំមង្គលគឺអាចបង្កើតការលំបាកដល់ខ្លួននៅពេលក្រោយក៏ថាបាន។ ក្នុងខណៈដែលប្ដី-ប្រពន្ធនាំគ្នាផ្ដល់កំណើតដល់ទារកក្នុងឆ្នាំតែមួយអាចនឹងធ្វើឱ្យធនធាន ការសិក្សា និងឱកាសផ្សេងៗនឹងខាតបង់នៅពេលដែលកុមារទាំងនោះឈានចូលដល់វ័យសិក្សា និងនៅពេលធំឡើងស្វែងរកការងារធ្វើអាចមានការប្រកួតប្រជែងដ៏ក្ដៅ
គគុកបាន” ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ