នៅក្នុងកំឡុងពេលបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ គេសង្កេតឃើញមានពិធីធំៗពីរដែលលេចធ្លោជាងគេគឺ ពិធីពូនភ្នំខ្សាច់ និងបោះបាយបិណ្ឌដែលពុទ្ធបរិស័ទខ្មែរយើងតែងថែរក្សារហូតមក ។
ទាក់ទិនទៅនឹងជំនឿរបស់ពុទ្ធបរិស័ទអំពីការពូនភ្នំខ្សាច់នៅកំឡុងពេលបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌនេះ វាជាជំនឿមួយដែលខ្មែរយើងទូទៅយល់ឃើញថា ការដាក់លុយនៅតាមភ្នំខ្សាច់នីមួយៗ ព្រមទាំងអុជធូបដើម្បីស្មាលាទោសកំហុសបាបតូចបាបធំដែលខ្លួនបានសាងឡើងដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍កន្លងមក សូមឱ្យអហោសិកម្មទៅ ។ ការពូនភ្នំខ្សាច់ក៏ជាការឧទ្ទិសកុសលមួយបែបជូនដល់ឧបការីជនទាំងឡាយ ដែលបានលាចាកលោកផងដែរ ។
នៅក្នុងកំឡុងបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌនេះផងដែរ គេសង្កេតឃើញនៅវេលាម៉ោង៤ទៀបភ្លឺ ពុទ្ធបរិស័ទតែងតែនាំគ្នាទៅវត្ដអារាមនានានៅក្នុងភូមិរបស់ខ្លួន ជាមួយនឹងបាយបិណ្ឌលាយដោយសណ្តែក ល្ងពូតជាពំនូត និងនំចំណី ដែលធ្វើរួចជាស្រេចដាក់ក្នុងចាន ឬថង់យួរដើម្បីយកទៅបោះបាយបិណ្ឌ ។ ការបោះបាយបិណ្ឌជាជំនឿបែបអរូបិយមួយដែលជនជាតិខ្មែរយើងនិយមធ្វើជារៀងរាល់វេលាទៀបភ្លឺដើម្បីបញ្ជូន ឬឧទ្ទិសកុសលទៅញាតិសន្ដានសាច់សាលោហិត ដែលបានចែកឋានទៅកាន់បរលោក ។
ទោះជាយ៉ាងណាការបោះបាយបិណ្ឌតែងមានមតិខ្លះរិះគន់ថាជាពិធីមិនសមទំនង ជាការខ្ជះខ្ជាយចំណីអាហារ តែក៏មានមតិខ្លះថាជាការសង្គ្រោះពួកប្រេតជាញាតិ និងដើម្បីថែរក្សាប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់ផង ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ