ពីភូមិក្លាយជាទីក្រុងភ្នំពេញក្នុងសតវត្សទី20
នៅចុងទសវត្សឆ្នាំ១៨៨០ ការពង្រីកទីក្រុងភ្នំពេញជួបនឹងបញ្ហាស្មុគស្មាញ ដោយប៉ែកខាងលិចជាតំបន់លិចទឹក(បឹង)និងប៉ែកខាងកើតជាប់នឹងទន្លេ។ គោលដៅក្នុងការរៀបចំគឺធ្វើយ៉ាងណាការពារ
នៅចុងទសវត្សឆ្នាំ១៨៨០ ការពង្រីកទីក្រុងភ្នំពេញជួបនឹងបញ្ហាស្មុគស្មាញ ដោយប៉ែកខាងលិចជាតំបន់លិចទឹក(បឹង)និងប៉ែកខាងកើតជាប់នឹងទន្លេ។ គោលដៅក្នុងការរៀបចំគឺធ្វើយ៉ាងណាការពារកុំឱ្យមានទឹកជំនន់លិចទីក្រុង និងរៀបចំនៅតាមបណ្តោយដងទន្លេកែប្រែពីលក្ខណៈបុរាណ ដែលមានជាផ្លូវផ្សេងៗ ចិញ្ចើមថ្នល់ និងអគារសំខាន់ៗ ។
ក្រៅពីសង្កាត់ពួកអណ្ណាម និងចាមនៅខាងជើងនិងខាងត្បូង ទីក្រុងភ្នំពេញផ្គុំឡើងដោយសង្កាត់បីខុសគ្នា (ខ្មែរ អឺរ៉ុប និងចិន) ដែលបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវអំណាចព្រះមហាក្សត្រ អាណានិគម និងជំនួញ ។
នៅឆ្នាំ១៨៨៩ ព្រះករុណាព្រះបាទ នរោត្តម បានប្រគល់នូវអគារមួយចំនួនដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គដើម្បីរៀបចំទីក្រុងឱ្យមានដំណើរការល្អ ។ លោកវីន ដឺ វែរណឺវីល (Huyn de Verneville) ដែលទើបនឹងទទួលតំណែងជាទេសាភិបាលថ្មី(១៨៨៩-១៨៩៧) បានលើកគម្រោងជីកព្រែកព័ទ្ធជុំវិញសង្កាត់រដ្ឋបាល និងកន្លែងស្នាក់នៅរបស់បារាំង ។ បន្ទាប់មកទៀត គាត់បានរៀបចំផ្លូវតាមមាត់ទន្លេ ដោយឈូសឆាយផ្លូវថ្មីជាច្រើនជាបន្តបន្ទាប់ សង់អគារសំខាន់ៗ ដែលជានិមិត្តរូបតំណាងឱ្យព្រះមហាក្សត្រ និងផ្នែករដ្ឋបាលអាណានិគម ។
នៅឆ្នាំ១៩០១ គេបានរៀបចំឡើងវិញនូវប្រព័ន្ធចែកចាយទឹកស្អាត ប្រព័ន្ធលូក្រោមដី និងប្រព័ន្ធអគ្គិសនីសាធារណៈ ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការក្នុងការរស់នៅ និងផាសុកភាពនៅក្នុងទីក្រុង ។
ដូច្នេះ នៅអំឡុងសតវត្សទី២០ ទីក្រុងភ្នំពេញដែលពីមុនមានលក្ខណៈជាភូមិ ត្រូវបានគេរៀបចំនិងកែលម្អ ហើយក្លាយទៅជាទីក្រុងដែលលាតសន្ធឹងទៅខាងជើងនិងខាងលិច ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ