អ្នកបួសទាំងឡាយណាកម្ចាត់បង់នូវគ្រឿងសៅហ្មងរបស់ខ្លួនឲ្យឃ្លាតចេញចាកខន្ធសន្តានបាន ទើបតថាគតហៅថា អ្នកបួសទាំងឡាយនោះថាជាបព្វជិត ដោយហេតុតែគេបណ្ដេញនូវគ្រឿងសៅហ្មងនោះឯង ។ អ្វីទៅដែលហៅថាគ្រឿងសៅហ្មង ? គ្រឿងសៅហ្មងគឺជាកិលេសដែលធ្វើចិត្តឲ្យមានមន្ទិលសៅហ្មងដិតជាប់ជានិច្ច ដូចវត្ថុពណ៌ខ្មៅមានធ្យូងជាដើម ដែលធ្វើរបស់សស្អាតឲ្យប្រឡាក់ខូច…
អ្នកបួសទាំងឡាយណាកម្ចាត់បង់នូវគ្រឿងសៅហ្មងរបស់ខ្លួនឲ្យឃ្លាតចេញចាកខន្ធសន្តានបាន ទើបតថាគតហៅថា អ្នកបួសទាំងឡាយនោះថាជាបព្វជិត ដោយហេតុតែគេបណ្ដេញនូវគ្រឿងសៅហ្មងនោះឯង ។
អ្វីទៅដែលហៅថាគ្រឿងសៅហ្មង ? គ្រឿងសៅហ្មងគឺជាកិលេសដែលធ្វើចិត្តឲ្យមានមន្ទិលសៅហ្មងដិតជាប់ជានិច្ច ដូចវត្ថុពណ៌ខ្មៅមានធ្យូងជាដើម ដែលធ្វើរបស់សស្អាតឲ្យប្រឡាក់ខូច លោកហៅថា គ្រឿងសៅហ្មង ឬហៅថាមន្ទិលក៏បាន ។
គ្រឿងសៅហ្មងចិត្តនេះមាន៩ប្រការគឺៈ ១- ក្រោធខឹងច្រើន ២- លុបគុណគេ ៣- សេចក្ដីច្រណែន ៤- សេចក្ដីកំណាញ់ ៥- លាក់ពុតកំហូច ៦- សេចក្ដីអួតអាង ៧- ភូតកុហក ឬពោលពាក្យមិនពិត ៨- សេចក្ដីប្រាថ្នាលាមក និង៩- យល់ខុសអំពីការពិត ។
អកុសលធម៌ទាំង៩នេះ កាលបើអកុសលណាមួយកើតឡើងហើយ ក៏ធ្វើចិត្តឲ្យកករល្អក់មិនជ្រះថ្លា; នេះហើយជាគ្រឿងសៅហ្មង ។ អ្នកដែលកម្ចាត់បង់នូវគ្រឿងក្នុងខ្លួនឲ្យអស់ទៅបាន ទើបគួរហៅថាជាបព្វជិត បើទោះបីកម្ចាត់បង់មិនទាន់បានទាំងអស់ក៏ដោយ តែតាំងចិត្តថានឹងកម្ចាត់បង់ឲ្យអស់តទៅ ក៏គួរហៅថាបព្វជិតបានដែរ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ