កាលណាបើយើងមើលមិនឃើញនូវធម៌របស់សប្បុរសហើយ យើងគ្រប់គ្នាក៏មិនអាចនឹងរួចចាកទុក្ខបានដែរ ។
ការបានរួចចាកទុក្ខ ព្រោះតែយើងឆ្លាតបានមើលឃើញនូវធម៌រប ស់សប្បុរស តែការមើលឃើញនោះទៀតសោត មិនមែនមើលដោយភ្នែកធម្មតាទេ គឺមើលដោយបញ្ញាចក្ខុទើបមើលឃើញធម៌សប្បុរសបាន។ ធម៌សប្បុរសក្នុងទីនេះលោកសំដៅយកសភាវៈដែលល្អ អំពើល្អ អំពើសុចរិត ការប្រព្រឹត្តត្រឹមត្រូវ ។
ភ្នែកធម្មតាគឺមើលឃើញតែរបស់ណាដែលមានរូបតែប៉ុណ្ណោះ ចំណែករបស់គ្មានរូប ភ្នែកធម្មតាមិនអាចមើលឃើញឡើយ ។ ព្រោះហេតុនោះសូមសាធុជនព្យាយាមយល់ធម៌របស់សប្បុរសឲ្យបានច្រើនដើម្បីបាននូវទីពឹងដ៏ក្សេមចាកទុក្ខសម្រាប់ខ្លួនឯង ។
ថ្វីត្បិតតែព្រះពុទ្ធព្រះអង្គទ្រង់បានយាងចូលនិព្វានក៏ពិតមែន តែទ្រង់បានប្រតិស្ឋាននូវព្រះធម៌ថ្លៃទុកដើម្បីបានជាទីពឹងសម្រាប់សត្វលោក ។
ជនណាបានស្គាល់ បានយល់ធម៌របស់សប្បុរសហើយ ជននោះមិនឯកោឡើយ តែបើកំព្រាធម៌របស់សប្បុរសកាលណាហើយ គឺគ្មានផ្លូវនឹងបានរូចចាកទុក្ខទាំងពួងបានទេ គ្រប់គ្នាត្រូវកំព្រា ងងិតសូន្យសុង គ្មានប្រាជ្ញា និងកើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់រងទុក្ខនៅក្នុងវាលវដ្តសង្សារនេះគ្មានទីផុតឡើយ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ