អ្វីក៏ដោយក្នុងលោកនេះរមែងជាគូនឹងគ្នាដូចជា បាបនិងបុណ្យ, គុណនិងទោស, កុសលនិងអកុសល, ល្អនិងអាក្រក់, ហេតុនិងផលវាជាគូគ្នាយ៉ាងណា ការជឿលើសាសនាទាំងងងឹតងងល់ក៏ជាគូនៃការនៅប្រាសចាកសតិបញ្ញាក្នុងការយល់ដឹងទ្រឹស្ដីកម្មផលក៏យ៉ាងនោះដែរ ។
បើនិយាយអំពីសាសនាដទៃ គ្រូសាសនាគេនិយមលើកយកតែភាពអច្ឆរិយ ភាពអស្ចារ្យ សក្ដានុពល និងភាពវិជ្ជមានរបស់ព្រះគេមកបង្រៀនឲ្យមនុស្សសូត្រ ហើយណែនាំឲ្យមនុស្សជឿតាមពាក្យទាំងឡាយក្នុងព្រះគម្ពីរនោះៗ ដែលជាព្រះបន្ទូលពិតៗរបស់ព្រះគេ ព្រមទាំងមានការធានារ៉ាប់រងថា អ្នកជឿព្រះរបស់ពួកគេនឹងបានរួចចាកទុក្ខភ័យ ត្រូវបានព្រះដ៏បរិសុទ្ធនាំទៅកើតក្នុងឋានសួគ៌ ។
គួរឱ្យឆ្កល់ណាស់ថា តើព្រះទាំងនោះពិតជាអាចជួយសង្គ្រោះមនុស្សលោកទាំងឡាយបានដោយគ្រាន់តែជឿតាមមែនឬ ? តើអ្នកអាចជឿបានទេថា បាបកម្មដែលអ្នកបានប្រព្រឹត្តដោយខ្លួនឯង ព្រះពិតជាចុះមកទទួលរងទុក្ខជំនួសបាន ? តើអ្នកធ្លាប់ឮពាក្យថា ធ្វើល្អបានល្អ ធ្វើអាក្រក់បានអាក្រក់ ធ្វើបុណ្យបានបុណ្យ ធ្វើបាបបានបាប ឬពាក្យថា ដាំពូជបែបណាបានផ្លែផ្កាបែបនេះដែរទេ ? នេះជាឱវាទពិតនៃទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនា ។
តាមពិតទៅរឿងជំនឿនេះ គ្មានអ្នកណាហាមឃាត់សេរីភាពរបស់យើងបានទេ ជឿក៏ជឿចុះ តែត្រូវមានហេតុផលផង ចៀសវាងការជឿទាំងងងឹតងងល់ពិតជាមិនល្អឡើយ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ