កាលជំនាន់មុនយើងសង្កេតឃើញនៅតាមទីវត្តអារាមនានា ទាំងទីក្រុង និងជនបទ ព្រះសង្ឃ និងឧបាសក ឧបាសិកាចំណុះជើងវត្ដតែងបានដាំដើមឈើជាច្រើន មានដើមគគីរ ឈើទាលជាដើម និងដើមឈើហូបផែ្លផ្សេងទៀត ហើយជាក់សែ្តងមានសល់ខ្លះនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។
ឈើដែលដាំទាំងនេះមិនគ្រាន់តែយកជាម្លប់ ជាសោភណភាពទីវត្តប៉ុណ្ណោះទេ តែបើយើងពិចារណាឱ្យស៊ីជម្រៅទៅតាមលក្ខណបចេ្ចកទេសវិទ្យាសាស្ត្រវិញនោះ ទើបអាចវាយតម្លៃបានថា បុព្វបុរសយើង ពិតជាមានឧត្តមគតិខ្ពស់ មានការយល់ដឹងច្បាស់លាស់ពីតម្លៃព្រៃឈើដែលជាទូទៅព្រៃឈើ ជាសម្បត្តិធម្មជាតិមួយដ៏វិសេសវិសាលបំផុតសម្រាប់ទ្រទ្រង់ជិវិត មនុស្ស សត្វ និងរុក្ខជាតិគ្រប់ប្រភេទ ។ ព្រៃឈើជាប្រភពមួយយ៉ាងសំខាន់របស់ប្រទេសជាតិ ព្រៃឈើ វាអាចសម្រួលដល់ការរស់នៅរបស់មនុស្ស សត្វ និងផ្តល់នូវសារសំខាន់យ៉ាងច្រើន ។
ម្យ៉ាងទៀតយើងឃើញថា ព្រះសង្ឃ និងឧបាសក ឧបាសិកា មានឧត្តមគតិខ្ពស់ក្នុងការ កាពារ គុណភាពទឹកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ជាទូទៅ ដូចជាជីកស្រះជាដើម វាមិនត្រឹមតែស្តុកទឹកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ប៉ុណោះទេ តែ វាក៏ជាជម្រកដ៏ភាពសុខសាន្តរបស់មច្ឆជាតិផងដែរ។ត្រីគ្រប់ ប្រភេទ និងពពួកសត្វរស់នៅក្នុងទឹកដទៃទៀត អាចរស់នៅទីនេះ ហើយបន្តកូនចៅនៅក្នុងស្រះនេះដោយក្សមក្សាន្ត ព្រោះពុំមានជនណាបៀតបៀន ជិវិតសត្វរស់នៅក្នុងវត្ត និងជុំវិញវត្តបានទ្បើយ ។ ត្រីដែលរស់នៅដោយសុខសាន្តក្នុងស្រះវត្តដ៏ជ្រៅមិនចេះរឹងនោះហើយជាប្រភពធើ្វឱ្យសម្បូរត្រីនៅតាមវាលស្រែយើង ។
ហេតុនេះការដាំដើមឈើ ការជីការស្រះ និងការថែរក្សាពពួកសត្វទាំងឡាយ ដែលមាន ក្នុងវត្តអារាម ព្រះសង្ឃពិតជាបានយល់ដឹងយ៉ាងច្បាស់លាស់អំពីបរិស្ថាន ។
ជារួមមកយើងឃើញថា ពីដើមវត្តអារាមគឺជារមណីយដ្ឋានដែលពោរពេញទៅដោយសួនច្បារ ដែលមានផ្កាគ្រប់ពូជចម្រុះពណ៍ពោរពេញដោយដើមឈើតូចធំចោលម្លប់ត្រឈឹងត្រឈៃ ជាទីជម្រកនិរភ័យនៃបក្សាបក្សីគ្រប់ជំពូក ។
វត្តអារាមពីដើមមានស្រះទឹកថ្លាឆ្វង់សេ្អកស្កះ ពោរពេញទៅដោយមច្ឆជាតិ វារិជាតិគ្រប់ប្រភេទ វត្តអារាមគឺជាបរិស្ថាន គំរូនិងជាទីមនោរម្យក្នុងសង្គមកម្ពុជា ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ