ថ្ងៃមួយ ភិក្ខុទាំងឡាយបានសន្ទនាគ្នាក្នុងសាលធម្មសភាយ៉ាងនេះថា ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ លោកទាំងឡាយចូរមើលចុះ បានឮថា អាយុវឌ្ឍនកុមារត្រូវស្លាប់ក្នុងថ្ងៃទី៧ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ អាយុវឌ្ឍនកុមារនោះនឹងរស់នៅបានរហូត១២០ឆ្នាំ ទាំងមានឧបាសក៥០០នាក់ជាបរិវារទៀតផង ហេតុដែលនាំចម្រើនអាយុរបស់សត្វទាំងនេះប្រហែលជាមានហើយមែនទេ ។
ព្រះបរមសាស្តា ស្តេចយាងមកហើយត្រាស់សួរថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នកទាំងឡាយ អង្គុយប្រជុំគ្នាអំពីរឿងអ្វី ? កាលភិក្ខុទាំងនោះក្រាបទូលអំពីរឿងនេះហើយ ទើបព្រះសាស្ដាត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ មិនមែនមានតែអាយុតែម្យ៉ាងប៉ុណ្ណោះទេ ដែលត្រូវចម្រើនឡើងនោះ សត្វទាំងឡាយណាថ្វាយបង្គំលោកអ្នកមានគុណ រមែងចម្រើនដោយហេតុ៤ប្រការ និងរួចផុតចាកអន្តរាយ ហើយនឹងតាំងនៅរហូតអស់អាយុយ៉ាងពិតប្រាកដ ។
លុះត្រាស់ដូច្នេះហើយព្រះអង្គត្រាស់នូវគាថាជាសម្រាយយ៉ាងនេះថា ធម៌៤ប្រការគឺ អាយុ១ វណ្ណៈ១ សុខៈ១ ពលៈ១ រមែងចម្រើនដល់អ្នកដែលមាន សេចក្តីឱនកាយថ្វាយបង្គំជាប្រក្រតី មានសេចក្តីកោតក្រែងដល់បុគ្គលដែលចម្រើនវ័យជាងខ្លួន អស់កាលជាអង្វែង ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ