សម័យមួយមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះវគ្គលិ នៅក្នុងក្រុងសាវត្ថី បានឃើញព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ទ្រង់យាងបិណ្ឌបាតក៏មានចិត្តជ្រះថ្លាកើតសេចក្តីសេ្នហាជាប់ចិត្តស្អិតក្នុងរូបព្រះពុទ្ធនោះ ចង់តែមើលព្រះរូបមិនចេះឆ្អែតឆ្អន់សោះគិតថាធ្វើម្តេចហ្ន៎ ! នឹងបានព្រះពុទ្ធមកធ្វើជាភរិយា ទើបបុរសនោះចេញពីផ្ទះទៅបួសក្នុងសំណាក់ព្រះសាស្តា ។ លុះបួសហើយកាលណា គ្មានគិតសិក្សារៀនសូត្រធម៌អាថ៌អ្វីសោះ…
សម័យមួយមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះវគ្គលិ នៅក្នុងក្រុងសាវត្ថី បានឃើញព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ទ្រង់យាងបិណ្ឌបាតក៏មានចិត្តជ្រះថ្លាកើតសេចក្តីសេ្នហាជាប់ចិត្តស្អិតក្នុងរូបព្រះពុទ្ធនោះ ចង់តែមើលព្រះរូបមិនចេះឆ្អែតឆ្អន់សោះគិតថាធ្វើម្តេចហ្ន៎ ! នឹងបានព្រះពុទ្ធមកធ្វើជាភរិយា ទើបបុរសនោះចេញពីផ្ទះទៅបួសក្នុងសំណាក់ព្រះសាស្តា ។ លុះបួសហើយកាលណា គ្មានគិតសិក្សារៀនសូត្រធម៌អាថ៌អ្វីសោះ គិតតែពីតាមមើលព្រះបរមរូបរបស់ព្រះពុទ្ធអង្គនោះមិនជិនណាយ ។
លុះឧបនិស្ស័យដែលអាស្រ័យនឹងសេចក្ដីអប់រំក្នុងព្រះសាស្តាចាស់ក្លាហើយ ទើបព្រះអង្គមានព្រះពុទ្ធដីកាថា នែ! វគ្គលិ អ្នកឯងកុំមើលរូបតថាគតត្រឹមតែសំបកក្រៅនោះ អ្នកចូរមើលធម៌ ចូរពិចារណាឲ្យឃើញធម៌តថាគតវិញចុះ អ្នកណាឃើញធម៌ អ្នកនោះឈ្មោះថាឃើញតថាគត អ្នកណាឃើញតថាគតអ្នកនោះឈ្មោះថាឃើញធម៌ ណ្ហើយចុះ ! អ្នកឯងចូលជៀសចេញពីទីនេះទៅ ។
វគ្គលិភិក្ខុនោះ កាលឮព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ទ្រង់បណ្តេញចេញដូច្នោះហើយ ក៏នឹកតូចចិត្តណាស់ស្រែកទ្រហោយំ ហើយដើរឡើងទៅលើភ្នំដរាបដល់កំពូល អាត្មាអញរស់នៅធ្វើអ្វីទៀត បើខានឃើញព្រះសាស្តាហើយ ស្លាប់ទៅប្រសើរជាងរស់នៅ ហើយប្រុងនឹងផ្តួលខ្លួន ប្រមៀលទម្លាក់មកពីលើកំពូលភ្នំឲ្យស្លាប់ ។
គ្រានោះព្រះសាស្តាទ្រង់ជ្រាបហើយ ក៏ព្រះអង្គធ្វើបាដិហារ្យហាក់បីដូចជាព្រះអង្គ យាងទៅគង់ចំពោះមុខវគ្គលិភិក្ខុនោះ ហើយទ្រង់ប្រទានធម៌ទេសនាដល់វគ្គលិ វគ្គលិក៏មានចិត្តជ្រះថ្លាកើតបីតិ អណ្តែតខ្លួនឡើងទៅអាកាសហោះលឿនស្លេវឆ្ពោះទៅកាន់វត្តជេតពន ក្នុងគ្រានោះ ប្រាជ្ញាក៏ឃើញច្បាស់នូវចតុរារិយសច្ចៈ បានសម្រេចព្រះអរហត្តកាត់កិលេសអស់ក្នុងលោក ។
ជាសមុច្ឆេទប្បហារ សោយសារបាននៅក្នុងប្រទេសដ៏សមគួរ បរិបូណ៌ដោយបត្ថុសក្តិសិទ្ធិមានព្រះពុទ្ធជាដើម ដូចបានអធិប្បាយមកខាងដើមនោះឯង ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ