ព្រះបរមសាស្តាត្រាស់សម្តែងថា ខណៈពេលអ្នកជំងឺហៀបនឹងស្លាប់ ឬជិតស្លាប់ បើចិត្តបុគ្គលចាប់យកកម្មអ្វី កម្មនោះនឹងមកដិតដាមជាប់ជាមួយនឹងអារម្មណ៍អ្នកជំងឺភ្លាម ហើយបដិសន្ធិក៏ចាប់កំណើតទៅតាមកម្មថ្មីនេះភ្លាមដែរ ។ តាមគម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនាបានពន្យល់ថា កុសលកម្មក្តី អកុសលកម្មក្តីដែលសត្វបានធ្វើមុនពេលដាច់ខ្យល់ស្លាប់បន្តិច…
ព្រះបរមសាស្តាត្រាស់សម្តែងថា ខណៈពេលអ្នកជំងឺហៀបនឹងស្លាប់ ឬជិតស្លាប់ បើចិត្តបុគ្គលចាប់យកកម្មអ្វី កម្មនោះនឹងមកដិតដាមជាប់ជាមួយនឹងអារម្មណ៍អ្នកជំងឺភ្លាម ហើយបដិសន្ធិក៏ចាប់កំណើតទៅតាមកម្មថ្មីនេះភ្លាមដែរ ។
តាមគម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនាបានពន្យល់ថា កុសលកម្មក្តី អកុសលកម្មក្តីដែលសត្វបានធ្វើមុនពេលដាច់ខ្យល់ស្លាប់បន្តិច វានឹងមកជាអារម្មណ៍ និងជាការចងចាំយ៉ាងច្បាស់ក្នុងសន្តានរបស់សត្វហើយវានឹងនៅអាស្រ័យជាមួយអារម្មណ៍នោះៗ ។
លុះពេលសត្វដាច់ខ្យល់ស្លាប់ភ្លាម កម្មថ្មីហ្នឹងឯងចូលមកឲ្យផល បើកម្មនោះជាកុសលកម្មក៏បានទៅកើតក្នុងសុគតិភព តែបើកម្មថ្មីនោះជាអកុសលកម្មក៏កើតក្នុងអបាយភូមិ តែកម្មថ្មីនេះឱ្យផលមិនយូរទេ កម្មចាស់នឹងទាញយកបដិសន្ធិរបស់សត្វនោះឱ្យអន្ទោលទៅចាប់បដិសន្ទិតាមកម្មដែលខ្លួនបានសាងទុកមក ។
ព្រោះកម្មឱ្យផលមិនរង់ចាំកាលបែបនេះហើយ ទើបព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ទេសនាពន្យល់ឱ្យសព្វសត្វសន្សំបុណ្យកុសល បំពេញទាន សិក្សាធម៌អាថ៌ ស្តាប់ព្រះសង្ឃទេសនាឱ្យបានរឿយៗប្រយោជន៍ដើម្បីដល់ពេលជិតស្លាប់ អំពើល្អហ្នឹងឯងនឹងជួយចម្រើនចិត្តមិនឱ្យញាប់ញ័រ ភ័យខ្លាចនឹងសេចក្តីស្លាប់ ហើយអារម្មណ៍ក៏ចាប់យកតែកុសលធម៌ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ