អ្នកប្រាជ្ញពោលថា ជីវិតនេះមានប្រមាណតិចណាស់ ខ្លីណាស់ បុគ្គលគួរធ្វើតែអំពើល្អទៅបានហើយ មិនត្រូវបណ្តោយប្រាណដោយក្តីប្រមាទឱ្យលង់លិចក្នុងអន្លង់ខ្មៅងងឹត ធ្វើជីវិតឱ្យថោកទាបនោះឡើយ ។ នៅក្នុងគម្ពីរអភិធម្មបានពន្យល់ថា ជីវិតនេះជារបស់ខ្ចីគេ ដូច្នេះក្នុងមួយកំណើតមនុស្សនេះ…
អ្នកប្រាជ្ញពោលថា ជីវិតនេះមានប្រមាណតិចណាស់ ខ្លីណាស់ បុគ្គលគួរធ្វើតែអំពើល្អទៅបានហើយ មិនត្រូវបណ្តោយប្រាណដោយក្តីប្រមាទឱ្យលង់លិចក្នុងអន្លង់ខ្មៅងងឹត ធ្វើជីវិតឱ្យថោកទាបនោះឡើយ ។
នៅក្នុងគម្ពីរអភិធម្មបានពន្យល់ថា ជីវិតនេះជារបស់ខ្ចីគេ ដូច្នេះក្នុងមួយកំណើតមនុស្សនេះ មានភារកិច្ចប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយធម៌ បំពេញកងការកុសល រួចហើយត្រូវសងជីវិតនេះឱ្យទៅម្ចាស់ដើមគេវិញគឺ ជរា និងមរណៈនោះឯង ។
ហេតុនេះទាំងអ្នកតូច ទាំងអ្នកធំ ទាំងអ្នកមាន ទាំងអ្នកក្រត្រូវតែស្លាប់ទាំងអស់គឺមិនអាចបុគ្គលណាម្នាក់គេចផុត ចៀសរួចអំពីសេចក្តីស្លាប់បានឡើយ នេះជាច្បាប់ធម្មជាតិពិតជាយុត្តិធម៌ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ