ផ្លូវសូត្រគឺបណ្តាប្រព័ន្ធផ្លូវដ៏ល្បីមួយ មានអត្ថិភាពតាំងពី២សតវត្សមុនគ្រឹស្តសករាជ តភ្ជាប់ទ្វីបអាស៊ី និងទ្វីបអឺរ៉ុប សម្រាប់ធ្វើចរាចរសរសៃសូត្រ សំពត់សូត្រក៏ដូចរបស់មានតម្លៃផ្សេងៗពីប្រទេសចិនយកទៅលក់ដល់អឺរ៉ុប ពិសេសប្រទេសហុងគ្រី ប៊ុលហ្គារី និងប្រទេសផ្សេងៗទៀតម្តុំអឺរ៉ុបខាងកើត ពេលខ្លះលក់ដូរដល់ប្រទេសតួកគីខាងមជ្ឈិមបូព៌ាក៏មាន។ផ្លូវសូត្រមានប្រវែង៨.៤០០គីឡូម៉ែត្រ បើគិតចាប់ពីខេត្តឈិនហៃ (ភាគខាងលិចប្រទេសចិន) ដល់ក្រុងគៀវប្រទេសអ៊ុយក្រែនសព្វថ្ងៃ ។ កាលពីបុរាណគេធ្វើដំណើរដោយជើង ហើយដឹកទំនិញដោយប្រើសត្វអូដ្ឋ សេះ គោក្របី…។ ចាប់តាំងពីយានជំនិះប្រើមា៉សីុនមានវត្តមានពេលណាមកផ្លូវសូត្របុរាណនេះត្រូវគេបោះបង់ចោលឈប់នឹកនាអស់ជាច្រើនសតវត្ស ។
ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នជាមួយមធ្យោបាយធ្វើដំណើរទំនើបៗចិន បានបើកផ្លូវសូត្របុរាណនេះឡើងវិញ ដោយចាប់ផ្តើមពីក្រុងសៀងហៃនៅភាគខាងកើតទៅរហូតដល់ Kashi នៅភាគខាងលិច តភ្ជាប់ទៅផ្លូវចាស់ឆ្លងកាត់តាមបណ្តាប្រទេសតាហ្ស៊ីគីស្ថាន តួកម៉េនីស្ថាន ហ្សកហ្ស៊ី តួកគី អ៊ុយក្រែន…បង្ហួសដល់អឺរ៉ុបខាងលិច ។ផ្លូវសូត្រថ្មីគឺជាមហាវិថីធំទូលាយឆ្លងកាត់ទីរាបធម្មតាក៏មាន ភ្នំ ទន្លេក៏មាន ។ គ្រប់តំបន់ស្ងាត់មានស្ថានីយប្រចាំការសម្រាប់ទាក់ទង និងការពារសន្តិសុខ ។ មធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនមានតាំងពីរថយន្តធុនធ្ងន់កង់១៨រហូតដល់រថយន្តក្រុងកង់១០ ធ្វើដំណើរទៅមកដោយសុវត្ថិភាព ឆ្លងកាត់ចម្ងាយផ្លូវរាប់ពាន់គីឡូម៉ែត្រ ។ កន្លែងខ្លះមានស្ថានីយត្រួតពិនិត្យការពារជនទុច្ចរិតលួចដឹកជញ្ជូនទំនិញខុសច្បាប់ចូលបណ្តាប្រទេសដែលមានផ្លូវសូត្រឆ្លងកាត់ ។
ប្រការដែលចម្លែកមួយគឺតាមផ្លូវសូត្រទំនើបសព្វថ្ងៃម្តងម្កាលគេនៅតែប្រទះភ្នែកការដឹកជញ្ជូនតាមរបៀបបុរាណរាប់ពាន់ឆ្នាំមុនដែរ។ពិភពលោកសង្ឃឹមថាផ្លូវសូត្រថ្មីនេះ នឹងក្លាយជាស្ពានចម្លងរវាងពិភពខាងកើត និងពិភពខាងលិចដ៏គួរឱ្យរីករាយចាប់អារម្មណ៍ នាពេលអនាគតមិនខាន ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ