រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ស្របពេលដែលសហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់កម្ពុជា ក៏ដូចជាប្រមុខរាជរដ្ឋា ភិបាល កំពុងយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំង ក្នុងការថែរក្សា និងអភិរក្សក្បាច់គុនបុរាណខ្មែរ ជាមរតកវប្បធម៌ជាតិខ្មែរ ដែលដូនតាបន្សល់ទុកមកជាយូរលង់ណាស់មកហើយនោះ ស្រាប់តែថ្មីៗនេះ មានជនមួយចំនួនតូចបែរជានាំគ្នានិយាយថា ក្បាច់គុនខ្មែរជារបស់ថៃទៅវិញ ។ ការនិយាយបែបនេះ ធ្វើឱ្យគ្រូបង្វឹកក្បាច់គុនប្រដាល់ខ្មែរជាច្រើននាក់ រួមទាំងមន្ត្រីសហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់កម្ពុជាផង មានការខឹងសម្បាយ៉ាងខ្លាំង ហើយពួកគាត់បាននាំគ្នារិះគន់អ្នកដែលមានមាត់ចេះតែនិយាយនោះថា ជាមនុស្សមើលងាយជាតិសាសន៍ឯង និងមិនមានឈាមជ័រជាខ្មែរឡើយ ។
លោកឧត្តមសេនីយ៍តែម ម៉ឺន ប្រធានសហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់កម្ពុជា បានហៅការនិយាយបែបនោះថា ជាមនុស្សលក់ឧត្តមគតិជាតិខ្មែរយ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយអ្នកនិយាយបែបនេះ គឺមានទោសស្មើនឹងក្បត់ជាតិ ។ បច្ចុប្បន្នសហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់កម្ពុជា បាននិងកំពុងខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការលើកកម្ពស់ពង្រីកក្បាច់គុនបុរាណខ្មែរឱ្យមានភាពទូលំទូលាយ និងឱ្យគេបានស្គាល់ពាសពេញពិភពលោក ហើយក៏មានបណ្តាប្រទេសមួយចំនួនដូចជាបារាំង អាមេរិក កាណាដា អូស្ត្រាលី ជាដើម គឺមានក្បាច់គុនបុរាណខ្មែរនៅទីនោះ រួចទៅហើយ ដូច្នេះមិនគួរណាជនអគតិទាំងនោះហ៊ាននិយាយបែបនេះ សោះ។ បើសិនជាយើងរួបរួមគ្នាពង្រីកក្បាច់គុនបុរាណខ្មែរឱ្យបានទូលំទូលាយនោះ ខ្មែរយើងនឹងមានភាពល្បីល្បាញមិនខានឡើយ ។
លោកគ្រូភុំ ណាគ្រី បានមានប្រសាសន៍ថា ក្បាច់គុនបុរាណខ្មែរកើតឡើងនៅចន្លោះឆ្នាំ១១៧៧ និង១១៨១ ដែលក្បាច់គុននេះមានឈ្មោះថា អាត្មាយុទ្ធ គឺមានន័យថា ជាក្បាច់គុនប្រយុទ្ធតទល់ម្នាក់ទល់នឹងម្នាក់ ហើយក្បាច់គុននេះបង្កើតឡើងដោយព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ។ មូលហេតុដែលព្រះអង្គបង្កើតក្បាច់គុននេះឡើង គឺនៅក្នុងខណៈពេលដែលព្រះបាទយសោវរ្ម័នទី២ ឡើងសោយរាជ្យនៅឆ្នាំ១១៦៥ ត្រូវមន្ត្រីដ៏មានឥទ្ធិពលមួយរូបឈ្មោះទ្រិឃវមាទិត្យវរ្ម័ន ដណ្តើមរាជ្យពីព្រះអង្គមកគ្រប់គ្រងតែមិនបានយូរឡើយ ។ ដំណឹងនេះក៏បានលេចឮដល់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ដែរ ដែលកាលណោះព្រះអង្គមានព្រះនាមថា ជ័យវរធន និងនៅជាមេទ័ពរបស់ក្រុងកម្ពុជានៅឡើយ។ ប៉ុន្តែជ័យវរធន លោកមកមិនទាន់ ទើបសម្រេចភៀសខ្លួនមួយគ្រាសិនចេញពីនគរ ។
ការគ្រប់គ្រងនគររបស់ព្រះបាទទ្រិឃវមាទិត្យវរ្ម័ន មិនបានយូរប៉ុន្មានផងក៏ត្រូវទ័ពចាមវាយដណ្តើមកាន់កាប់នៅឆ្នាំ១១៧៧ ប៉ុន្តែការដណ្តើមកាន់កាប់នេះមិនមែនលើក្រុងកម្ពុជាទាំងស្រុងនោះទេ គឺនៅតែតំបន់នគរវត្ត និងកន្លែងខ្លះៗ ប៉ុណ្ណោះ ។ ឆ្លៀតឱកាសដែលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ភៀសខ្លួននេះហើយដែលព្រះអង្គបានពួនសម្ងំបង្ហាត់ក្បាច់គុនបុរាណខ្មែរដល់កងទ័ព ដើម្បីវាយរំដោះយកតំបន់នគរវត្ត និងទីកន្លែងផ្សេងទៀត ពីទ័ពចាមមកគ្រប់គ្រងវិញដោយជោគជ័យ ។
ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ សោយរាជ្យពីឆ្នាំ១១៨១ រហូតដល់ឆ្នាំ១២០៣ នាចុងសតវត្សទី១២ និងដើមសតវត្សទី១៣ ។ ព្រះអង្គមិនមែនជាក្សត្រដែលខ្លាំងលើសគេនោះទេ ប៉ុន្តែមូលហេតុដែលព្រះអង្គមានព្រះនាមល្បី គឺដោយសារនៅក្នុងរជ្ជកាលព្រះអង្គគ្រប់គ្រង ព្រះអង្គមានស្នាព្រះហស្តជាច្រើនក្នុងការកសាងអាណាចក្រកម្ពុជា ដូចជាការកសាងមន្ទីរពេទ្យ សាលារៀន សេដ្ឋកិច្ច និងហេដ្ឋរចនាសម្ព័ន្ធជាច្រើនទៀត ។ ម្យ៉ាងទៀតព្រះអង្គខុស ពីជំនាន់ព្រះបាទស្រីរាមា ដែលកាលណោះព្រះអង្គខ្លាំងមែន ដណ្តើមបាននគរច្រើនមែន តែបានត្រឹមយកមកធ្វើជាចំណុះតែប៉ុណ្ណោះ មិនបានដណ្តើមយកមកកាន់កាប់ពង្រីកទឹកដីដូចព្រះបាទជ័យវររ្ម័នទី៧ ឡើយ ។
បើព្រះអង្គដណ្តើមបានកន្លែងណាហើយ គឺយកមកធ្វើជាអាណាខេត្តតែម្តង។ និយាយរួមទៅ ស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ បានបន្សល់ទុកឱ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយច្រើនរាប់មិនអស់ ។ យ៉ាងណាមិញ ដូចក្បាច់គុនបុរាណខ្មែរ ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ បានឱ្យគេឆ្លាក់ជាប់នឹងជញ្ជាំងប្រាសាទជាភស្តុតាងតែម្តង គឺសម្រាប់ទុកឱ្យអ្នកជំនាន់ក្រោយបានដឹងបានស្គាល់គ្រប់ៗគ្នា ។ ពិតណាស់ ក្បាច់គុនបុរាណខ្មែរ គឺជារបស់ខ្មែរតែម្នាក់គត់ មិនអាចមានអ្នកណាម្នាក់មកកែប្រែប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ខ្មែរបានឡើយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ