រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ទន្ទឹមនឹងវិស័យអចលនទ្រព្យកំពុងតែមានសន្ទុះខ្លាំង មានមតិមួយចំនួនបានបង្ហាញពីការព្រួយបារម្ភនៃការធ្លាក់ចុះនៃវិស័យនេះ ដោយមិនដឹងពេលវេលាច្បាស់លាស់ ដោយសារតែវិស័យអចលនទ្រព្យស្ទើរតែទូទាំងប្រទេសនៅលើពិភពលោក មិនអាចទប់ស្កាត់មិនឲ្យឡើងថ្លៃ ឬមិនឲ្យធ្លាក់ថ្លៃបានទេ ។
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ទន្ទឹមនឹងវិស័យអចលនទ្រព្យកំពុងតែមានសន្ទុះខ្លាំង មានមតិមួយចំនួនបានបង្ហាញពីការព្រួយបារម្ភនៃការធ្លាក់ចុះនៃវិស័យនេះ ដោយមិនដឹងពេលវេលាច្បាស់លាស់ ដោយសារតែវិស័យអចលនទ្រព្យស្ទើរតែទូទាំងប្រទេសនៅលើពិភពលោក មិនអាចទប់ស្កាត់មិនឲ្យឡើងថ្លៃ ឬមិនឲ្យធ្លាក់ថ្លៃបានទេ ។
ស្របពេលវិស័យអចលនទ្រព្យនៅប្រទេសកម្ពុជាកំពុងតែងើបឡើងនោះ វិនិយោគិនដែលដាក់ទុនវិនិយោគលើវិស័យមួយនេះ គួរតែចេះចាប់យកឱកាសដើម្បីបណ្ដាក់ទុន និងស្វែងរកប្រាក់ចំណេញ ។
លោក គីម ហ៊ាង ប្រធានសមាគមអ្នកវាយតម្លៃ និងភ្នាក់ងារអចលនវត្ថុកម្ពុជា និងជាប្រធានក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យខ្មែររៀលអុីស្ទេត មានប្រសាសន៍ថា ៖ «ក្នុងការវិនិយោគទុន យើងត្រូវមើលទៅលើស្ថានភាពជាក់ស្ដែងពីការឡើងចុះនៃអចលនទ្រព្យ ជាពិសេស ដីធ្លីតែម្តង ។ តាមពិត វាមាន២ជំហាន គឺការវិនិយោគរយៈពេលខ្លី និងការវិនិយោគរយៈពេលវែង ។ ការវិនិយោគរយៈពេលខ្លី យើងទិញហើយលក់វិញក្នុងពេលតម្លៃដីធ្លីឡើងថ្លៃ គឺងាយទិញ និងងាយលក់។ ចំណែកការវិនិយោគរយៈពេលវែងវិញ នៅពេលដីឡើងថ្លៃ គេអត់ទិញទេ គឺគេចាំទិញនៅពេលដីធ្លាក់ថ្លៃ ហើយទុករយៈពេលយូរទើបលក់ចេញ ។ បច្ចុប្បន្ននេះ ការវិនិយោគរយៈពេលវែងប្រហែលជាមិនចំណេញទេ គឺនឹងខាតហើយ បុ៉ន្តែបើទិញហើយសាងសង់អ្វីមួយនោះនឹងចំណេញ» ។
លោកបន្តថា ៖ «វិស័យដីធ្លី វាមានទំនាក់ទំនងជាមួយវិស័យផ្សេងៗទៀតដូចជា សំណង់ អគារខុនដូ ជាដើម ។ ប្រសិនបើវិស័យដីធ្លីនេះមានបញ្ហានោះនឹងធ្វើឱ្យវិស័យផ្សេងៗទៀតជួបបញ្ហាព្រមគ្នាដែរ ។ យើងអាចនិយាយថា វិស័យដីធ្លី គឺជាម៉ាស៊ីនមួយដូច្នេះដែរ បើសិនជាដីធ្លីមានបញ្ហាហើយ វិស័យផ្សេងទៀតទាំងសេដ្ឋកិច្ចជាតិ និងទេសចរណ៍ ក៏មានបញ្ហាដូចគ្នាដែរ ។ ប្រទេសកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ននេះ ចំណូលធំបំផុត គឺដីធ្លីនេះឯង ដែលមានទឹកប្រាក់ច្រើនរាប់លានដុល្លារ ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកមានស្រុកខ្មែរមួយចំនួន គឺមានដោយសារដីធ្លី ឧទាហរណ៍ នៅកម្ពុជាជួបវិបត្តិទឹកជំនន់ ឬក៏ខ្វះទឹកភ្លៀង គេហាក់ដូចជាមិនសូវខ្វល់ខ្វាយប៉ុន្មានទេ បុ៉ន្តែប្រសិនជាកម្ពុជាមានវិបត្តិដីធ្លីវិញ អ្នកមានៗមួយចំនួននឹងព្រួយបារម្ភ» ។
យោងតាមរបាយការណ៍របស់ក្រសួងរៀបចំដែនដី នគរូបនីយកម្ម និងសំណង់បានឲ្យបង្ហាញថា គិតត្រឹមរយៈពេល៩ខែដើមឆ្នាំនេះ ទុនវិនិយោគក្នុងវិស័យសំណង់ និងអចលនទ្រព្យនៅកម្ពុជាមានតម្លៃទឹកប្រាក់ចំនួន១៧៥២លានដុល្លារកើនទ្បើងពី១៥៤០លានដុល្លារកាលពីឆ្នាំ២០១៤ ។
នៅរាជធានីភ្នំពេញអគារខ្ពស់ៗដែលបានស្នើសុំសាងសង់មាន៦២៨អគារ បុរី និងបណ្តុំលំនៅឋានមានលក្ខណៈជាបុរីមានចំនួន១១០ទីតាំង ដែលបានសាងសង់ និងកំពុងសាងសង់។ ការចុះបញ្ជីក្រុមហ៊ុនអាជីវកម្មសិក្សាគម្រោងប្លង់ និងសាងសង់គិតពីឆ្នាំ២០០០ រហូតដល់៦ខែដើមឆ្នាំ២០១៥ មាន១៥៨១ក្រុមហ៊ុន ប៉ុន្តែនៅមានសុពលភាពតែ៦៤៦ក្រុមហ៊ុន ក្នុងនោះក្រុមហ៊ុនបរទេសមានចំនួន២០២ ។ លំនៅឋានអគារសហកម្មសិទ្ធិមានប្រមាណ២.០០០ឯកតា(Units) ដែលបានចុះបញ្ជីនៅរាជធានីភ្នំពេញ ។ នេះបើយោងតាមទិន្នន័យពីក្រសួងរៀបចំដែនដី នគរូបនីយកម្ម និងសំណង់ ។
លោក គីម ហ៊ាង បន្ថែមថា ៖ «ក្នុងដំណាក់កាលនេះ នៅពេលដីកំពុងឡើងថ្លៃខ្ពស់ វាជាពេលមួយដែលគួរលក់ក្នុងករណីម្ចាស់ដីធ្លីនោះជំពាក់លុយធនាគារ បុ៉ន្តែប្រសិនជាមិនជំពាក់លុយធនាគារទេ វាគ្មានបញ្ហាអ្វីទេ ។ ចំពោះការឡើងថ្លៃនៃតម្លៃអចលនទ្រព្យ និងដីធ្លីនោះ ដោយសារតែមានការបំប៉ោង និងការវិនិយោគខ្លាំងពេករបស់អ្នកមានលុយ ឬវិនិយោគិន ។ ជាក់ស្ដែង នៅពេលមានគម្រោងបុរីមួយប្រកាសថា សាងសង់ ឬលក់នោះ អ្នកមានលុយបានទៅទិញដីនៅក្បែរនោះភ្លាម បន្ទាប់ពីចាប់ផ្ដើមសាងសង់បាន២ ឬ៣ខែ ក៏លក់វិញ ហើយឡើងថ្លៃ១០%ឬលើសនេះ ។ ទាំងនេះហើយធ្វើអាចតម្លៃដីហើម ឬធ្វើឱ្យអចលនទ្រព្យមានបញ្ហា» ។
លោក គីម ហ៊ាង បញ្ជាក់ទៀតថា ៖ «ដើម្បីទប់ស្កាត់បញ្ហាអចលនទ្រព្យ កុំឱ្យធ្លាក់ថ្លៃលឿនពេក ខ្ញុំនៅតែស្នើដដែលៗថា រាល់គម្រោងវិនិយោគទាំងអស់ ទាំងទីតាំងដីសម្រាប់សាងសង់គម្រោងនោះគួរកុំខ្ចីពីធនាគារ ហើយក៏មិនគួរប្រកាសលក់មុនពេលសាងសង់រួចរាល់នោះដែរ ឬគួរកំណត់ថា សាងសង់បានប៉ុន្មានភាគរយ ទើបអនុញ្ញាតឱ្យលក់បាន។ អ្នកសាងសង់ ឬលក់ គួរកុំឱ្យយកមនុស្សដដែល ដោយឱ្យអ្នកផ្សេងសាងសង់វិញ ហើយអ្នកលក់គម្រោងនោះជាអ្នកដែលមានជំនាញច្បាស់លាស់» ។
ចំណែកលោក ប៉ូ អ៊ាងគង់ អ្នកគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យអេស៊ារៀលអុីស្ទេត ក៏បានមានប្រសាសន៍ដែរថា ៖ «ការវិនិយោគលើវិស័យអ្វីមួយ គួរតែសិក្សាឱ្យបានច្បាស់ជាមុនសិន ទើបដាក់ការវិនិយោគតាមក្រោយ ដើម្បីឱ្យការវិនិយោគនោះទទួលបានចំណេញ» ។
លោកបន្តថា ៖ «ដើម្បីជួយទប់ស្កាត់ហានិភ័យមួយចំនួនពីវិបត្តិនេះ គួរតែមានប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងច្បាស់លាស់ដែលមានច្បាប់ និងនិយ័តកម្មត្រឹមត្រូវ ។ ការទប់ស្កាត់មិនឱ្យកើតឡើង វាមិនមែនជាវិធានការគ្រប់ជ្រុងជ្រោយទេ ដោយសារតែបណ្ដាប្រទេសធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ជាង៥០ឆ្នាំ ឬ១០០ឆ្នាំហើយក្តីក្នុងវិស័យអចលនទ្រព្យនេះ ក៏នៅតែកើតឡើងដែរ» ។
លោកបញ្ជាក់ថា ៖ «ចំពោះកម្ពុជាវិញ យើងក៏មិនប្រាកដថា១០០% មិនឱ្យកើតឡើងទេ គឺអាចកើតឡើងក្នុងរយៈពេល១០ឆ្នាំ ឬលើសពីនេះ ។ ដូចនេះ ដើម្បីទប់ស្កាត់ហានិភ័យកុំឱ្យកើតមាន ទាំងរាជរដ្ឋាភិបាល និងអ្នកពាក់ព័ន្ធ គួរតែមានវិធានការទប់ស្កាត់ការផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានឱ្យមានតម្លាភាពត្រឹមត្រូវ កុំបំប៉ោងស្ថានភាពជាក់ស្ដែង» ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ