ខេត្តសៀមរាប ៖ មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់អាជ្ញាធរអប្សរាដែលគ្រប់គ្រងប្រាសាទបុរាណក្នុងតំបន់អង្គរ បានសម្តែងនូវការសោកស្តាយចំពោះហេតុការណ៍ភ្លើងឆេះគំនរសំរាមនៅកៀកខឿនប្រាសាទបេងមាលា កាលពីរសៀលថ្ងៃទី២៣ ធ្នូ កន្លងទៅ ។ ហេតុការណ៍ភ្លើងឆេះគំនរសំរាមនេះកើតឡើងខណៈក្រុមកម្មករសម្អាតបរិវេណប្រាសាទដុតសំរាមមិនបានប្រយ័ត្ន បណ្តាលឲ្យឆេះរាលទៅដល់គំនរកំណាត់ឈើធំៗដែលគេកាត់គរចោលនៅជាប់នឹងខឿនប្រាសាទនោះ ។
ទាក់ទិនទៅនឹងហេតុការណ៍នេះដែរ ទីប្រឹក្សាអាជ្ញាធរអប្សរាលោក សឺន គង់ បានថ្លែងប្រាប់តាមទូរសព្ទ័នៅរសៀលថ្ងៃទី២៤ ធ្នូ ថា ឧបទ្ទវហេតុនេះកើតឡើងដោយសារការធ្វេសប្រហែសរបស់ក្រុមអ្នកសម្អាតប្រាសាទដុតសំរាមក្នុងបរិវេណប្រាសាទ នៅគ្រាដែលធាតុអាកាសក្តៅហួតហែង និងមានខ្យល់ផងធ្វើឲ្យឆេះរាលដាលទៅដល់ព្រៃដែលមានគំនរឈើងាប់គរចោល នៅក្បែរខឿនប្រាសាទនោះ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តីលោកអះអាងថា ករណីនេះមិនបានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ថ្មប្រាសាទធ្ងន់ធ្ងរទេ តែសន្យាថ្ងៃស្អែក(២៥ ធ្នូ) នឹងចុះទៅពិនិត្យមើលជាក់ស្តែង និងធ្វើការពង្រឹងឆ្មាំ ក៏ដូចជាក្រុមអ្នកសម្អាតប្រាសាទទាំងអស់ឡើងវិញ មិនឲ្យហេតុការណ៍ដ៏អាក្រក់បែបនេះកើតឡើងម្តងទៀត ។
ជាមួយគ្នានេះដែរ ក្រុមអ្នកឃើញហេតុការណ៍នេះបានឲ្យដឹងថា កន្លែងដែលឆេះនេះគឺមានឃើញសំរាម និងកំណាត់ឈើធំដែលបានកាត់អារជាកង់ៗធំៗ ក្នុងសភាពពុកផុយ ហើយនៅខាងក្រោមនិងក្បែរនោះមានខឿនថ្មប្រាសាទ ដែលមានចម្លាក់ដូនតា ។ នេះជាហេតុការណ៍ដ៏អាក្រក់មួយដែលគួរតែអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ ជាពិសេសអាជ្ញាធរអប្សរាតែម្តងជួយរួមគ្នាទប់ស្កាត់កុំឲ្យកើតឡើងម្តងទៀត ព្រោះថ្មប្រាសាទមិនអាចទ្រាំទ្រនឹងកម្ដៅភ្លើងបានទេ ប្រាកដជាត្រូវប្រេះជាក់ជាមិនខាន ។
យោងតាមឯកសារប្រវត្តិសាស្ត្រដែលគេបង្ហោះនៅលើប្រព័ន្ធអុីនធើរណេតបានសរសេរថា ប្រាសាទបេងមាលាមានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិបេងមាលា ស្រុកស្វាយលើ ខាងកើតក្រុងសៀមរាប ប្រហែល៧៧គីឡូម៉ែត្រ ។ ប្រាសាទនេះមានលក្ខណៈស្រដៀងនឹងប្រាសាទអង្គរវត្តដែរត្រូវបានស្ថាបនាឡើងនៅសម័យព្រះបាទសូរ្យវរ្មន័ទី២ ។ ឯកសារដដែលបានសរសេរថា ប្រាសាទនេះមានគូទឹកដ៏ធំមានប្រវែង១២០០គុណនឹង៩០០ម៉ែត្រ ។ ប្រាសាទបេងមាលាត្រូវបានសាងសង់នៅចុងសតវត្សរ៍ទី១១និងដើមសតវត្សរ៍ទី១២ លើផៃ្ទដីទំហំ១៤ហិកតា ដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយដល់ព្រះអាទិទេពក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនា និកាយវិស្ណុនិយម ។
ប្រាសាទនេះស្ថាបនាឡើងអំពីថ្មភក់ និងថ្មបាយក្រៀម ដែលមានទ្រង់ទ្រាយប្រហាក់ប្រហែលប្រាសាទអង្គរវត្តដែរ ហើយបុរាណវិទូមួយចំនួនយល់ថា ប្រាសាទបេងមាលាគឺជាប្លង់មេឬថាបុព្វបុរសខែ្មរ ចាប់កសាងប្រាសាទនេះសិនមុននឹង ឈានទៅកសាងប្រាសាទអង្គរវត្តដ៏ល្បីល្បាញដោយមើលតាមគំរូដើម ។ អ្វីដែលស្ថាបត្យករខែ្មរជំនាន់នោះធ្វើដោយខានមិនបាន គឺការជីកកស្សិណទឹកនៅជុំវិញប្រាសាទដើម្បីយកអាចម៍ដីទៅចាក់គ្រឹះប្រាសាទការពារកុំឲ្យបាក់ស្រុត ក៏ដូចជាការយកទឹកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ផង ។ ទន្ទឹមនោះកស្សិណទឹកនីមួយៗបានក្លាយទៅជានិមិត្តរូបនៃសមុទ្រទឹកដោះនិវេសនដ្ឋានព្រះអាទិទេពក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនា ។ តែប្រាសាទនេះត្រូវបាក់រលំ ស្ទើរទាំងស្រុងទៅហើយ ដោយបន្សល់ដុំថ្មទាំងគំនរៗ មើលទៅគួរឲ្យសោកស្តាយជាពន់ពេក។
ថ្វីបើយ៉ាងនេះក្តី ក្រុមមគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍បានបង្ហើបថា ប្រាសាទបេងមាលា បច្ចុប្បន្នកំពុងក្លាយជាគោលដៅទស្សនាយ៉ាងសំខាន់របស់ភ្ញៀវទេសចរអន្តរជាតិ ជាពិសេសភ្ញៀវទេសចរជនជាតិចិនតែម្តង ដែលមានចំនួនចាប់ពី៥០០នាក់ទៅ៨០០នាក់ ក្នុងមួយថ្ងៃ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ