ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយបានបង្ហាញថា ការកើនទម្ងន់ខ្លួនលើសលប់បណ្តាលឱ្យថ្លើមវិវឌ្ឍទៅរកភាពចាស់ជរាយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយនេះក៏ជាហេតុផលនៃការពន្យល់មួយដែលថា សភាពធាត់លើសទម្ងន់បានជាប់ទាក់ទងនឹងជំងឺមហារីកថ្លើមក៏ដូចជា រេស៊ីស្តង់អាំងស៊ុយលីន ។
ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយបានបង្ហាញថា ការកើនទម្ងន់ខ្លួនលើសលប់បណ្តាលឱ្យថ្លើមវិវឌ្ឍទៅរកភាពចាស់ជរាយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយនេះក៏ជាហេតុផលនៃការពន្យល់មួយដែលថា សភាពធាត់លើសទម្ងន់បានជាប់ទាក់ទងនឹងជំងឺមហារីកថ្លើមក៏ដូចជា រេស៊ីស្តង់អាំងស៊ុយលីន ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី គេនៅមិនទាន់ច្បាស់១០០ភាគរយទេចំពោះករណីដែលភាពចាស់របស់ថ្លើម អាចបង្កើនហានិភ័យកើតមានជំងឺមួយចំនួននោះ ។
អ្នកសរសេរអត្ថបទសិក្សា Steve Horvathសាស្ត្រាចារ្យសាកលវិទ្យាល័យកាលីហ្វ័រញ៉ា សហរដ្ឋអាមេរិកថ្លែងថា វានៅជារឿងចាំបាច់សម្រាប់ជនដែលថ្លើមរបស់គេវិវឌ្ឍទៅរកភាពចាស់ជរា លឿនជាងការរំពឹងទុកត្រូវទៅថតពិនិត្យឱ្យបានហ្មត់ចត់ថែមទៀត បើទោះណាជាពួកគេបានបញ្ចុះទម្ងន់ខ្លួនហើយក្តី ។ លោកបានបន្តថា Epigenetic Agingគឺជាអត្រានៃភាពចាស់របស់ជាលិកាផ្សេងៗក្នុងរាងកាយ ។ យោងទៅលើនាឡិកា Epigenetic Aging កោសិកា ក៏ដូចជាសរីរាង្គមួយភាគធំចាប់ផ្តើមចាស់ក្នុងអត្រាដូចៗគ្នា ។ ប៉ុន្តែ អត្រាចាស់នេះអាចនឹងខុសគ្នារវាងបុគ្គលម្នាក់ទៅបុគ្គលម្នាក់ ។ នេះគឺអាស្រ័យលើហ្សែនរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ ។
ការពិសោធទៅលើសំណាកជាលិការបស់មនុស្ស ១១៩០រកឃើញថា អត្រានៃភាពចាស់របស់ជាលិកាថ្លើមបានរីកធំដល់៣,៣ឆ្នាំក្នុងលេខសន្ទស្សន៍ BMI ១០ ។ លោកសាស្ត្រាចារ្យ Horvathថ្លែងថា៖«ឧទាហរណ៍ បុរសម្នាក់មានកម្ពស់ ១,៧២ម៉ែត្រនិងទម្ងន់៥៩គីឡូក្រាម ។ ដូច្នេះបុគ្គលរាងស្តើងម្នាក់នេះអាចនឹងមានលេខសន្ទស្សន៍ BMI ២០ ។ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងបុរសម្នាក់ទៀតដែលមានអាយុនិងកម្ពស់ដូចគ្នា តែមានទម្ងន់ខ្លួន១០៤គីឡូក្រាម នោះលេខសន្ទស្សន៍ BMIរបស់គេគឺ៣៥ ។ ដូច្នេះ អត្រាភាពចាស់នៃជាលិកាថ្លើមបុរសទី២គឺច្រើនជាងដល់ទៅ៥ឆ្នាំ »៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ