វៀតចន្ទន៍ ៖ បើទោះជាអត្រានៃភាពក្រីក្រនៅក្នុងប្រទេសទ្បាវ បានរំកិលចុះនៅក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះក៏ដោយ បរិមាណនៃអ្នកក្រខ្សត់តាមភូមិនៅក្នុងខេត្តចំនួន៤នៅតែមានកម្រិតខ្ពស់ដដែល គឺស្មើនឹងជាង៥០%នៃបរិមាណភូមិទាំងអស់របស់បណ្តាខេត្តទាំងនោះ ។
វៀតចន្ទន៍ ៖ បើទោះជាអត្រានៃភាពក្រីក្រនៅក្នុងប្រទេសទ្បាវ បានរំកិលចុះនៅក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះក៏ដោយ បរិមាណនៃអ្នកក្រខ្សត់តាមភូមិនៅក្នុងខេត្តចំនួន៤នៅតែមានកម្រិតខ្ពស់ដដែល គឺស្មើនឹងជាង៥០%នៃបរិមាណភូមិទាំងអស់របស់បណ្តាខេត្តទាំងនោះ ។
កត្តាសំខាន់នៃភាពក្រីក្រនៅក្នុងខេត្តទាំង៤នោះ គឺពាក់ព័ន្ធនឹងភាពខ្វះខាតឬការពុំមានផ្លូវចូលទៅកាន់តំបន់ដែលមានប្រជាជនរស់នៅកង្វះខាតទឹកស្អាត និងការរិតត្បិតនៅឱកាសបង្កើតចំណូលជាដើម ។ ខេត្តទាំង៤នោះរួមមាន ខេត្តPhongsaly ខេត្តOudomxay ខេត្តHuaphan និងខេត្តXeking ។ នៅខេត្តPhongsaly បរិមាណភូមិក្រីក្រមាន៦០%នៃចំនួនភូមិទាំងអស់របស់ខេត្តនេះ ដែលពុំមានបណ្តាញផ្លូវអាចចូលទៅដល់បាន ហើយអត្រាគ្រួសារក្រីក្រមាន៤៤,១% ។ ជាមួយគ្នានោះ ដែរអត្រាភូមិក្រីក្រនៅខេត្តOudomxay គ្របដណ្តប់៥៤,៥% នៃភូមិទាំងអស់ក្នុងខេត្ត ហើយអត្រាគ្រួសារក្រីក្រមាន៤៩,៦% ។ ចំណែកខេត្ត Huaphan ភូមិក្រីក្រមាន៥៨,២% ដែលពុំមានផ្លូវអាចចូលទៅដល់បាននិងមានអត្រាគ្រួសារទីទ័លក្រ៤១,២% រីឯខេត្តXekong អត្រាភូមិក្រីក្រមាន៥៨,១% ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រដ្ឋាភិបាលទ្បាវបានបេ្តជា្ញាចិត្តបញ្ជូនកញ្ចប់ថវិការបស់ខ្លួនឆ្ពោះទៅកាន់តំបន់អាទិភាពជាច្រើន បើទោះមានការពុះពារនិងការលំបាកនៃហិរញ្ញវត្ថុចាប់តាំងពីឆ្នាំទៅ តាមរយៈការធ្លាក់ចុះនៃចំណូលរបស់ជាតិ ។ ឆ្នាំសារពើពន្ធឆ្នាំក្រោយ រដ្ឋាភិបាលនឹងផ្តល់ប្រាក់បំណាច់ចំនួន៤១០,៥៥លានដុល្លារស្មើនឹង១១% នៃគម្រោងវិនិយោគរបស់រដ្ឋ ។ មូលនិធិមួយចំនួននឹងចំណាយទៅលើគម្រោងថ្មី ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ ។ កាលពីឆ្នាំ២០១៣ បរិមាណគ្រួសារទីទ័លក្របានថយចុះ១១៦.៨០៨គ្រួសារ ស្មើនឹង១០%នៃបរិមាណទូទាំងប្រទេស ។ រដ្ឋាភិបាលបានគ្រោងទុកថា បរិមាណគ្រួសារក្រីក្រនឹងថយចុះ៩,៤% នៃបរិមាណគ្រួសារសរុបនៅទូទាំងប្រទេសនៅឆ្នាំ២០១៥ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ